تاثیر متون کهن بر نثر داستانی دولت آبادی در رمان کلیدر

یکی از مهمترین عوامل موثر در شکل گیری سبک نوشتاری دولت آبادی را باید ذخایر ادبی اصیل این مرز و بوم برشمرد؛ کتابهایی چون تاریخ بیهقی، قابوسنامه، تاریخ بلعمی، سفرنامه ناصرخسرو و گلستان سعدی. آنچه دولت آبادی را به گرایش به متون کلاسیک برانگیخته، عشق و علاقه ای است که به گذشته های فرهنگی زادبوم خود دارد و اُنس نویسنده کلیدر به متون تاریخی به ویژه «تاریخ بیهقی» به این گرایش دامن زده است. دولت آبادی، به شیوه های متفاوت تلاش کرده است، ارتباط خود را با متون کهن به خواننده نشان دهد. به نظر میرسد، او با این کار در پی آن است که نثر خود را از نوعی اصالت کلاسیک بهره مند سازند. این نوشتار، به بررسی میزان و چگونگی تاثیر متون کهن بر نثر داستانی دولت آبادی در رمان بلند کلیدر پرداخته است. بدین منظور، رمان کلیدر مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه ارزیابی نثر دولت آبادی در کلیدر گویای این نکته است که وی در این رمان از حیث زبانی، از جهاتی مانند گزینش واژگانی، جمله بندی وکاربرد تعبیرات مربوط به متون کلاسیک به طور محسوسی از متون کهن فارسی متاثر بوده است.