بررسی ساختاری اصطلاحات استعاری درباره یار در خمسه امیر خسرو دهلوی

شاعران و گویندگان برای ادای مقصود خود، از مضامین و اصطلاحاتی استفاده میکنند که کلام خود را در عین ایجاز، هنریتر و آهنگین بر خواننده عرضه کنند.از جمله این اصطلاحات، استعاره هایی هستند در باره معشوق که متناسب با موقعیت،در کلام شاعر جلوه گری میکنند.برای دستیابی به مفاهیم مورد نظر شاعر، شناختن این تعبیرها از نظر مفهوم و نقش و ساختار، ضروری مینماید. لذا برآنیم تا در این مقال در مثنویهای پنجگانه امیر خسرو دهلوی، تعبیرهای استعاری که بیانگر یار و معشوق هستند، از نظر ساختار آن ، در کلام شاعر و از جهت ویژگیهای سبکی بخصوص در سبک عراقی بررسی کنیم و به این نتیجه برسیم که شاعر پارسیگوی هند، با هنرمندی خاص خود ،توانسته از این عروسان سخن در به نمایش گذاشتن پرده های زیبای کلام بخوبی بهره برده،کلامی همپای نظامی از خود به یادگار گذارد.