نظری جدید درباره اطناب و بررسی عملی این نظر در داستان رستم و اسفندیار

اطناب یکی از رایجترین صنایع ادبی است که در علم معانی مطرح میشود و مانند شگردهای دیگر بلاغی دارای معنی ضمنی است. مساله اصلی مقاله این است که علیرغم آنچه در کتابهای معانی آمده است «معنی ضمنیِ اطناب» با «شیوه های اطناب» متفاوت است و آنچه باعث زیبایی و تاثیرگذاریِ اطناب بر خواننده میشود شیوه بیان آن نیست بلکه معنای ضمنی آن است. نگارنده که اعتقاد دارد اصول علم معانی را باید از شاهکارهای ادبیات استنباط کرد، برای توضیح این مساله، سبک اطناب و معنی ضمنی آن را در داستان رستم و اسفندیار از شاهنامه فردوسی بررسی نموده و به این نتیجه رسیده است که همه موارد اطناب در این داستان دارای معنی ضمنی هستند و این معنی ضمنی که دلیل هنری بودن اطناب فردوسی است در اثرگذاری داستان رستم و اسفندیار بسیار کارساز بوده است و بسامد این شگرد بلاغی به میزانی است که از ویژگیهای سبکی شاهنامه نیز به شمار می آید.