بررسی سبک شناسی اشعار «تاثیر تبریزی»

زمینه و هدف: سبک‌شناسی بعنوان دانشی زبانی و ادبی میکوشد برجستگیهای اثر ادبی را، خصوصاً آثاری را که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، ازطریق یافتن پربسامدترین ویژگیهای سبکی که باعث تمایز یک اثر ادبی از دیگر آثار میشود شناسایی و تبیین کند. این پژوهش میکوشد با بررسی اشعار یکی از شاعران گمنام سبک هندی به نام تاثیر تبریزی، ویژگیهای سبکی اشعار وی را در سطوح زبانی، ادبی و فکری بررسی کند. روش مطالعه: روش پژوهش، توصیفی ‌ تحلیلی و از نظر گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است. یافته ها: میرزامحسن تبریزی (1060 ه. ق-1129 ه. ق) متخلص به «تاثیر» از سخنوران شیعی ایران در عهد صفوی است. خاندان او تبریزی‌الاصل بودند و شاه عباس صفوی (م 1038 ه. ق) اجداد وی را از تبریز کوچانید و در اصفهان مسکن داد و میرزامحسن در این شهر بدنیا آمد. وی با شاه سلیمان صفوی (م 1078 ه. ق) و شاه سلطان حسین (م 1140 ه. ق) معاصر بود و مدتی نیز حکومت یزد را بعهده داشت. تاثیر به سال 1129 ه. ق در اصفهان درگذشت و همانجا دفن شد. قالب اصلی اشعار او غزل است و در دیوانش قصیده، مثنوی و رباعی نیز دیده میشود. نتیجه گیری: ترکیبات جدید و لغات عامیانه از ویژگیهای زبانی غزلیات تاثیر تبریزی هستند. از میان اوزان عروضی، بیشترین توجه شاعر به دو بحر رمل و هزج است. از نظر موسیقی کناری نیز بیشتر به اشعار مردف توجه دارد و غالباً از نوع فعل و اسم است. ردیف طولانی نیز بسامد قابل توجهی در غزلیاتش دارد. توجه به بیان در اشعار تاثیر درجهت ساختن معانی ریز و مضامین بکر است و انواع تشبیه، تمثیل (اسلوب معادله)، کنایه، استعاره و مجاز در دیوان او با بسامد زیاد وجود دارد. تاثیر از آرایه های تلمیح و متناقض‌نما نیز بسیار استفاده کرده و در کنار آنها از صنایعی چون جناس، ایهام و ایهام تناسب غافل نیست. ویژگی اصلی شعر او ، نازک خیالی و خیال بندی است و موضوعات عشق، غمگرایی و پند و حکمت، سطح فکری اشعار او را تشکیل میدهد.

a study of the stylistics of the poems ta’sir tabrizi

background and objectives: stylistics, as a linguistic and literary knowledge, seeks to identify and explain the salient features of a literary work,especially works that have received less attention, by finding the most frequent stylistic features that distinguish a literary work from other works. this research tries to study the stylistic features of his poems at the linguistic, literary and intellectual levels by carefully examining the poems of one of the anonymous poets of indian style named tabrizi.methodology: the research method is descriptive-analytical and in terms of work space, it is a library. findings: mirza mohsen tabrizi (1060 ah-1129 ah) is nicknamed ta’sir of the shiite speakers of iran in the safavid era. his family was originally tabriziand shah abbas safavid (ad 1038 ah) his ancestors from tabriz he moved to isfahan and mirza mohsen was born in this city. impact to the year 1129 ah.ah died in isfahan and was buried there. the main form of his poems is ghazals and ode masnavi and quatrains can be seen in his divan. conclusion: new combinations and slang words are the linguistic features of tabrizi lyric poems. among the prosodic weights, the poet pays the most attention to the two seas of sand and mud. in terms of side music, he pays more attention to different poems and is often of the type of verb and noun. the long line also has a considerable frequency in his lyric poems. paying attention to expression in poems is effective in constructing small meanings and pristine themes, and there are all kinds of similes, allegories, metaphors, metaphors, and metaphors in his divan with great frequency. impact also makes extensive use of allusions and paradoxes, and besides them is not unaware of industries such as puns, ambiguity, and the ambiguity of proportionality. the main featureof his poetry is imaginative and imaginative, and the themes of love, sadness, advice and wisdom form the intellectual level of his poems.