سبک شناسی نثر زنان در دورۀ قاجار و مشروطه

ادبیات و تاریخ ایران نشان میدهد جامعۀ زنان در گذشته، در صحنۀ روایت و ثبت نقش تاریخی خود غایب بوده اند و در این غیبت، قلم به دست مردانیبوده است که به حذف یا تحریف سیمای واقعی زنان در طول تاریخ پرداخته اند. باوجوداین به دورۀ مشروطه باید با نگاهی دیگر نگریست. دوره ای که همراه با آشنایی با فرهنگ غرب، طرح مطالبات اجتماعی، تلاش برای سوادآموزی، نامه نگاری، روزنامه نگاری و حضور در صحنه های اجتماعی برای زن ایرانی بود؛ بطوری که میتوان آن را آغازگر دوره ای در تاریخ ایران دانست که زنان به طرح مطالبات اجتماعی خود پرداخته اند. در واقع از این دوره بتدریج میتوان شاهد نشانه ‌های حضور زنان در گسترۀ نویسندگی، بویژه در حوزۀ عمومی و اجتماعی ایران، بود. هدف از این مطالعه بررسی سبک شناسانۀ نثر زنان در دورۀ قاجار و مشروطه، به منظور شناخت جایگاه اجتماعی واقعی آنها در این دورۀ تاریخی است. در این تحقیق گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته و تحقیق به روش تاریخی به توصیف و تحلیل داده ها میپردازد. یافته ها نشان میدهد جنسیت، طبقۀ اجتماعی، سطح تحصیلات و روحیات زنانه بر ویژگیهای سبک شناسانۀ این آثار تاثیر گذاشته است.