«تحلیل سبک شناسی داستان رستم و سهراب برپایۀ سویه‌های پنجگانۀ سبک‌شناسی»

درهم بافتگی هنریِ سویه های سبکی در متنهایی که سبک متعالی دارند، ویژگی بنیادین به شمار میآید. در شاهنامۀ فردوسی که در نوع ادبی حماسی، شاهکاری جهانی است همۀ سویه های سبک‌ساز دست به دست هم داده تا توانسته‌ سبک حماسی را بنمایانند. آن چه در پایه‌های این سبک حماسی حضور دارد، اندیشۀ اسطوره ای-حماسی با رویکردی ایرانی است. این اندیشۀ اسطوره ای-حماسی، زمان و مکان اعصار ابتدایی زندگی، تا دوره‌های تمدن بشری را نشان میدهد. در این مقاله تلاش شده است، در سویه های گوناگون سبک‌شناسی، یعنی در سویه های اسطوره ای، حماسی، تاویل پذیری، زبانی و تصویری، زیرساختهای مفهومی داستان رستم و سهراب آشکار شود. باری، سویه‌های سبکی داستان رستم و سهراب، نمایشی از اسطورۀ حماسی شدۀ آفرینش به دست میدهند که در پیکر رستم و تهمینه و سهراب به ستیزی دست مییازند تا مهرورزی و باروریِ تقدیس شده را یادآوری کنند.