|
|
بررسی سبکشناسی غزلیات حسین پژمان بختیاری
|
|
|
|
|
نویسنده
|
محمدخانی فرامرز ,نیکخواه مظاهر ,خسروی حسین
|
منبع
|
سبك شناسي نظم و نثر فارسي (بهار ادب) - 1399 - دوره : 13 - شماره : 10 - صفحه:57 -78
|
|
|
چکیده
|
حسین پژمان بختیاری از شاعران سنتگرای معاصر است که اواخر دوره قاجار و دوره پهلوی را درک کرده است. وی بطور کامل قائل به تغییر درفرم و شکل و قالب شعر نبوده به همین خاطر از جهت قالب و موسیقی پیرو پیشینیان است.او مخلوطی از اصطلاحات کهن و نو را در شعر خود آورده است. از نظر زبانی سادگی و روانی کلام در غزلش موج میزند و از واژگان مهجور و متروک استفاده نکرده است. بیشتر از ردیفهای بلنداستفاده کرده است و تکرار قافیه در بیشتر اشعارش به چشم میخورد.وی در ساختن ترکیبات نغز و تشبیهات زیبا، تواناست و عنصر تخیل در آثار او جایگاهی شایسته دارد برخی از ترکیبات که در شعر خود بهکار بسته، عبارت است از: آهنین جگر، شاهمرد، تملقگر، شیرین بوی، عشقآور، شکر بوسه، تَروَر، ستمبر، یاوهدرا، دورنشین، یاریگستر، کامور. از تشبیهات: گیسوی بلوطی رنگ، بلورین شانه، آسمانی جلوه… اشعار وی سرشار از مضامین نو و تعابیر بدیع است. هنر تصویرگری شاعر بیشتر استفاده ازآرایههای بیانی، استعاره، تشبیه و کنایه است. این استفاده در حد متوسط و رایج است بطوری که کلام را پیچیده و معنا را غیر قابل دسترس نمیکند. این پژوهش برآنست تا ویژگیهای سبکی غزلیات شاعر را در سه سطح زبانی، فکری و ادبی بر مبنای آمارهای دقیق تحلیل کند.
|
کلیدواژه
|
پژمان بختیاری ,سبکشناسی شعر ,سطح زبانی ,سطح فکری ,سطح ادبی
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد, دانشکده علوم انسانی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد, علوم انسانی, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد, دانشکده علوم انسانی, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
پست الکترونیکی
|
hkhosravi@iaushk.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|