مضمون سازی با استفاده از صورتهای خیالی در اشعار شاعران انقلاب اسلامی و مقایسۀ مختصر آن با اشعار سبک هندی(بیدل دهلوی)

تخیل اساسیترین عنصر سازندۀ شعر است که موجب نمایاندناعمال، افکار، ایده ها و بیان اندیشه و تجربه از راه زبان میشود. شاعران به فراخور استعداد خود در ابداع تصاویر و مضامین بدیع و زیبا، از عواملی مانند عناصر طبیعت، عناصر روزمره و صور خیال بهره گرفته اند. سبک هندی در شعر و ادب فارسی به جهت آفرینش مضامین نو، مشهور و شناخته شده است. با آن که جستجوی مضامین تازه در شعر فارسی بی سابقه نیست، اما شعرای سبک هندی در عناصر و مواد استعمال شدۀ پیشینیان با دقت نظرو ژرف بینی، روابط جدیدی کشف میکنند و نکته ها و مضامین تازه می آفرینند. در دورۀ معاصر نیز برخی شاعران انقلاب اسلامی، به تقلید از شاعران سبک هندی، به مضمون سازی پرداختند. در پژوهش حاضر سعی شده است مضمون سازی با استفاده از صورتهای خیالی(تشخیص، حس آمیزی و متناقض نما) به عنوان یکی از اصلیترین ویژگیهای سبک هندی در اشعار شاعران انقلاب اسلامی (قیصر امین پور، سلمان هراتی، سید حسن حسینی و احمد عزیزی) با اشعار سبک هندی(بیدل دهلوی)مقایسه و بررسی شود.