بررسی خصوصیات سبکی عطّار در بیان ویژگیهای انسان کامل

در این مقاله به لایه های فکری عطار نیشابوری در بیان ویژگیهای انسان کامل که نشان دهنده نگاه متفاوت او در معرفی انسان کامل است پرداخته میشود تا نشان دهد که چگونه عطّار در بیان این ویژگیها دارای سبکی شخصی و منحصر به فرد گردیده است. در این میان به چهار عنصر اصلی به عنوان ویژگی سبکی خاص اشاره میشود که در سایر متون نظیر آنچه کهعطّار در آثارش ذکر کرده است یافت نمیشوند و ضمن مقایسه با سایر متون همانند، بهاثبات آن پرداخته میشود. این چهار ویژگی عبارت از تمثیلهای رمزی، رمز هدهد بهعنوان پیر طریقت و راه بی بازگشت سلوک و در نهایت مقایسه مقامات و هفت شهر عشقعطّار به عنوان مقامات انسان کامل با مثنوی معنوی مولوی میباشند. بدون تردید عطّارنیشابوری یکی از کسانی است که با به کار گیری زبان خاص که محصول اندیشه و فکری ناب است به خلق آثاری گرانسنگ در ادب فارسی دست زده است و بی تردید از این رهگذر یکی از ارکان اصلی وصاحب سبک زبان فارسی محسوب میشود. این سبک شخصی را باید محصولگزینشی خاص از لغات، اصطلاحات فنی، عبارات و شیوه های بیانی دانست که از قراردادهایزبانی و سنن ادبی متمایزند، این گزینش از دید و دریافتی نو نسبت به هستی و حیاتناشی میشود. عطّار نیشابوری نویسنده ای است که به تعریفی جامع و متفاوت از انسان کامل و ویژگیهای او با گزینشی نو از زبان و شیوه های ادبی که حاصل اندیشه والای اوست دست میزند و در این خصوص سبکی شخصی را پایه ریزی میکند.