سبک شناسی بسامدی مضامین حکمی در گلستان سعدی، بر مبنای اخلاق ناصری

آموزه ها و مضامین حکمی نقش تعلیم و تربیت را در رشد و پرورش اخلاقی ایفا میکنند واز دیرباز بحث از حکمت و مضامینی که پیرامون آن شکل گرفته، نزد دانشمندان و متفکران،جایگاه ویژه ای داشته است. «اخلاق ناصری» یکی از مهمترین رساله های حکمی است که مباحثآن پیرامون حکمت عملی در سه بخش تهذیب اخلاق، تدبیر منزل و سیاست مُدُن فراهم آمدهو خواجه نصیر در سال 633ه.ق نوشتن آن را به پایان رسانده است. شیخ اجل _سعدی _ که افصحالمتکلمین لقب داشته و قدرت سخنوری او نمایان و بی نیاز از برهان است، با تاثیر مستقیمو غیرمستقیم، در قالب حکایات هشت باب گلستانمضامین سه گانه حکمی این اثر را بازنمایانده است. در این پژوهش سعی بر آن است که دریک مقدمه و سه گفتار، میزان و چگونگی انعکاس این مضامین و مولفه ها را در گلستان سعدیکه اثری تعلیمی است، بررسی نماید؛ یافتن این مضامین مشترک و درک آنها، به خواندن وفهم سخن حکمی سعدی در گلستان، کمک شایانی میکند. این بررسی نشان میدهد که سعدی در قسمتعمده گلستان از مصادیق فضایل اخلاقی بهره برده است.