بررسی و تحلیل سبک شناسی ادبی و فکری شعر حسین پناهی

در بررسی سبک شعر، ما با دو رویکرد روبرو هستیم؛ یکی سبک دوره و دیگری سبک شخصی. در این میان شاعر با تشخص خاصی که در شعر خویش به کار میگیرد به نوعی سبک شخصی میرسد که شاعر را از دیگرشاعران متمایز میکند. از آنجا که سبک شناسی ابزاری مفید برای شناسایی هویت انسانی، علمی، ادبی و ایدئولوژیک شاعر است لذا با این عیار وجوه مختلف سبکی اشعار شاعران بهتر سنجیده میشوند. سبک شناسی در چند جهت قابل بررسی است: زبانی، فکری، ادبی و...؛ سبک شناسی در دو سطح ادبی و فکری شاعر میتواند پژوهشگران را در مسیر شناسایی و بررسی و تحلیل اندیشۀ شاعران قرار دهد. با وجود این پژوهش حاضر سعی دارد با روش توصیفی- تحلیلی و با ابزار مطالعۀ کتابخانه ای به بررسی شعر و اندیشه حسین پناهی از دیدگاه سبک شناسی ادبی و فکری بپردازد. نتایج نشان میدهد که شعر پناهی دارای بن مایه های فکری مانند نگاه به فلسفه، زن، کودکی و زادگاه شاعر، وطن، مرگ و عشق با بسامد بالایی است و نیز در حوزۀ ادبی از تشبیه، استعار، و تکرار بیشتر از دیگر عناصر ادبی بهره برده است.