بررسی شیوه تاریخ نگاری شکرالله رومی، تاریخ نویس دولت عثمانی در قرن نهم، در بهجه التواریخ

با توجه به نفوذ زبان فارسی در آسیای صغیر (آناتولی)، بررسی و تحلیل تالیفات در این حوزه در تدوین تاریخ زبان فارسی و سبک‌شناسی زبان فارسی اهمیت ویژه ای دارد. برای چندین قرن، زبان رسمی در آسیای صغیر، زبان فارسی بوده است. نامه نویسی به فارسی بوده و در آن مدت علاوه بر کتابهایی که در آنجا تالیف شده، هزاران نسخه از متون معتبر فارسی در آن دیار استنساخ و شروح مختلفی بر آنها نوشته شده است. بهجه التواریخ یکی از مهمترین آثار تاریخی این دوره است که به دست شکرالله رومی تاریخ نویس دولت عثمانی در قرن نهم، با استناد به کتب مختلف تاریخی تالیف شده است. متاسفانه علی‌رغماهمیت این کتاب و نسخه های فراوان آن در کتابخانه های جهان، این اثر تاکنون معرفی و به زیور طبع آراسته نشده است. برای پی بردن به چگونگی تالیف و مشخصه های سبکی و شیوه تاریخ نویسی در این کتاب، نگارندگان در این پژوهش بر آن شدند تا ضمن بررسی اوضاع زبان فارسی در دوره عثمانی، به معرفی این اثر مهم تاریخی، شیوه تاریخ نگاری مولف و ویژگیهای سبکی آن بپردازند.