بررسی سبکی و محتوایی نسخه خطی دیوان شکیبای کرمانی شاعر قرن دوازدهم

شکیبای کرمانی یکی از شاعران خوش قریحه اما گمنام قرن دوازدهم است. نسخه خطی منحصر به فرد دیوان این شاعر با شماره 3892 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است. دیوان شامل غزلیات، قصاید، قطعات ، رباعیات و یک مستزاد است. از جمله ویژگی های شعری شکیبا در این دیوان مواردی مانند تصویرسازی زنده، بکارگیری صنایع ادبی استادانه، تلاش در آفرینش واژه های خوش آوا، گویا و تاثیرگذار، انتخاب اوزان خاص و متناسب با مفهوم مورد نظر در اشعار، بکارگیری ردیف های فعلی طولانی و گاهی نیز پرسشی که غنای شعر و کمال مفهوم قافیه را در پی دارد و نیز استفاده به موقع و شاعرانه از صنایع ادبی در حوزه بدیع لفظی و معنوی است. روش کار در این مقاله بررسی سبکی و محتوایی دیوان شاعر از سه منظر فکری، زبانی و ادبی با هدف دستیابی به میزان موفقیت سراینده به عنوان یکی از شاعران دوره بازگشت در پیروی از شاعران سبکهای شعری پیش از خود بوده است. در نتیجه میتوان وانمندی شکیبا را به عنوان یکی از سرایندگان خوش قریحه دوره بازگشت در پیروی از شاعران سبکهای پیش از خود و موفقیت وی در انعکاس ساختار فکری، زبانی و ادبی آنها در اشعار خود مورد تایید قرار داد.