ویژگیهای سبک مینیمالیسم در حکایتهای کشف المحجوب هجویری

شتابزدگی انسان معاصر در بیشتر عرصه‌های زندگی، نتیجه گسترش ماشینیزم و تسلط تکنولوژی بر دنیای کنونی است. حاصل این امر پدیدآمدن مینیمالیسم در معماری، نقاشی، پیکرتراشی،ادبیات و هنرهای دیگر است. مینیمالیسم در ادبیات سبک یا اصلی ادبی است که بر پایه فشردگی افراطی و ایجاز بیش ‌از حد محتوای اثر ادبی بنا شده است. پیدایش مینیمالیسم وداستانهای کوتاهِ کوتاه، در غرب مقوله ای جدید به حساب می آید، اما در ادبیات کهن فارسی، حکایتهای بسیاری وجود دارد که دارای ویژگیها و پارامترهای داستان مینیمال است. برخی از این ویژگیها عبارتند از: ایجاز و فشردگی، سادگی طرح وپیرنگ، محدودیت صحنه پردازی و شخصیتها و وقایع، بهره مندی از تم جذاب، بی پیرایگی زبان، سهل و ممتنع بودن و ایجاد مفاهیم پارادوکسیکال در داستان. کشف المحجوب هجویری، یکی از آثار عرفانی و ادبی فارسی است که علاوه بر ویژگیها و ارزشهای محتوایی،از نظر داستانپردازی نیز قابل تامل و بررسی است. پرسشی که این مقاله برای پاسخگویی به آن نوشته شده این است که: آیا ساختارحکایتهای کشف المحجوب با ویژگیهای داستانهای مینیمالیستی مطابقت دارد یا خیر. بنابراین، هدف مقاله حاضر، بررسی و تطبیق مختصات و ویژگیهای داستانهای مینیمالیستی با حکایتهای کشف المحجوب است تانشان داده شود که مینیمالیسم و کوتاهگرایی در حوزه داستان، اگرچه امروز نمود بیشتری یافته است، اما ریشه در ادبیات کهن ایران دارد. نتیجه پژوهش این است که بیشتر حکایتهای کشف المحجوب با ویژگیهای داستانپردازی به سبک مینیمالیسم مطابقت دارد.