تشخص سبکی در شیوه تصویرپردازی غزل نو

در دهه چهل، غزل نو با تلفیق شعرنیمایی و غزل سنتی پای به عرصه وجود نهاد. سپس با نگاه عینی و تازه شاعران نوغزلسرا به جهان پیرامون، نوآوریهای سبکی و افزودن عناصر دیگری از شعر آزاد، رفتهرفته به رشد و بالندگی روی نهاد. ویژگی تصاویر در غزل نو به گونه ای است که آن راغزل تصویری نام نهاده اند.این مقاله بر آن است که برای این سوال پاسخی بیابد که تصویر در غزل امروز نسبت به گذشته چه تفاوتهایی دارد و شاعر نوغزلسرا از چهروشهایی برای تازه کردن تصاویر خیال خود استفاده کرده است، لذا هدف این مقاله ایناست که به بررسی ویژگی تصاویر در غزل نو بپردازد و شیوه هایی را که شاعران نوغزلسرابرای رسیدن به این منظور در پیش گرفته اند مورد بحث و مداقه قرار دهد تا آشکارسازد که این روشها سبب تازه شدن تصاویر خیال و تشخص سبکی غزل معاصر شده است. نتیجه پژوهش این است که غزل نو با شیوه های نوین تصویرپردازی سبک جدیدی را در غزل معاصربه وجود آورده است که آن را نسبت به دوره های قبل متمایز میسازد.