بررسی سبک شعر جلال الدین عتیقی (مطالعۀ موردی؛ دیوان شعر)

جلال الدین عتیقی تبریزی، شاعر، واعظ و خطیب سرشناس دورۀ دوم ایلخانی، در تبریز، به دنیا آمد. از او دو اثر - یکی دیوان شعر و دیگری مجالس (به نثر)- باقی مانده است. دیوان اشعار او علیرغم پختگی ذهن و زبان و اهمیتی که در سیر تحول ادب فارسی به ویژه در تحول سبک، از خراسانی به عراقی و ورود مفاهیم و مبانی عرفان و تصوّف در شعر فارسی دارد، کمتر شناخته شده است. در دیوان شعر عتیقی، علاوه بر صنایع و آرایه های ادبی، مفردات و ترکیبات نادر فراوانی وجود دارد که از نظر ادبی و زبانی حائز اهمیت است. افکار صوفیانه و عارفانه، ترجیح عشق بر زهد، خاکساری مفرط به درگاه معشوق، وحدت وجود، و...ازجمله اختصاصات فکری شعر عتیقی است. نگارندگان این مقاله کوشش خواهند کرد تا به این پرسش پاسخ دهند که اهمیّت و مختصات سبکی دیوان اشعار جلال الدین عتیقی در چیست؟