تحلیل حوزه های معنایی: رهیافتی در سبک شناسی

نظریۀ حوزه های معنایی یکی از نظریات مطرح در معنی شناسی ساختگراست. حوزۀ معنایی مجموعه ای است از واژه ها که مشخصۀ معنایی خاصی موجب باهمآیی آنها میشود. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که چگونه میتوان این نظریه را در مطالعات سبک شناسانه به کار گرفت. میتوان از این نظریه در مطالعات معنی شناسانۀ ادبیات، از جمله سبک شناسی معنایی، بهره برد. معنی شناسیِ آثار ادبی و سبک شناسیِ معنایی تمرکز خود را بر وجود یا عدم معناهای فردی در برابر معناهای عمومی قرار میدهد، معناهای فردی خاصی که وقوعی قاعده مند در متون ادبی دارند. این پژوهش، ضمن بیان مبانی این نظریه در معنی شناسی، با تحلیل نمونه ای، کارآمدی این نظریه در مطالعات ادبی را نشان میدهد و تحلیل حوزه های معنایی را رهیافتی تازه در مطالعات سبک شناسانه معرفی میکند.