بررسی اثرات فضایی صنعتی شدن بر کیفیت محیط‌ زیست در استان‌های ایران

رشد اقتصادی همراه با افزایش کیفیت محیط‌ زیست یکی از مطلوب‌های هر اقتصادی است. اگرچه توسعه بخش صنعت همواره به عنوان راه حلی موثر برای افزایش رشد اقتصادی مطرح است، اما دارای ضریب بالایی در تولید آلودگی است. مطالعه حاضر با استفاده از داده‌های استانی برای دوره زمانی 1385 تا 1393 به بررسی اثر فضایی صنعتی شدن بر انتشار دی اکسیدکربن با استفاده از رهیافت اقتصادسنجی فضایی می‌پردازد، شواهد نشان می‌دهد که نوعی همبستگی فضایی مثبت انتشار co2 بین استان‌ها وجود دارد. همچنین نسبت صنعتی شدن، شهرنشینی و چگالی جمعیت اثرات مثبت معناداری را بر انتشار co2 دارند، و اثرات فضایی صنعتی شدن و شهرنشینی به ترتیب معادل با 0.104 و 0.23 است. اما رشد اقتصادی اثر نامعنادار بر انتشار co2 دارد، و این نشان‌دهنده اهمیت بخش‌های دارای انرژی‌بری کمتر در توسعه است. بنابراین تخصیص اعتبارهای متناسب با منافع مستقیم و غیرمستقیم کاهش آلودگی، توجه به پتانسیل بخش‌های دارای انرژی‌بری کمتر در ایجاد توسعه اقتصادی، ارتقا تکنولوژی تولیدی بخش صنعت و بهبود کیفیت ناوگان حمل و نقل عمومی می‌تواند به عنوان سیاست‌های کارا در جهت کاهش آلاینده‌ها مدنظر قرار گیرد.

Evaluation of Spatial Effect of Industrialization on Environmental Quality in Iran’s Province

Economic growth along with increasing environmental quality is one of the desires of every economy. Although the development of the industrial sector has always been an effective solution to increase economic growth, it has a high coefficient of producing of pollution. The study examines the spatial effect of industrialization on CO2 emission in Iran’s province by using spatial econometric approach over 20062014. The evidence shows that there is a positive spatial effect of CO2 emission between provinces. Also, industrialization, urbanization and population density have a significant positive effect on CO2 emissions, And the spatial effects of industrialization and urbanization are 0.104 and 0.23 respectively. But economic growth has a nonsignificant effect on the emission of CO2, which reflects the importance of less energyintensive sectors in development. Therefore, allocation of credits in accordance with the direct and indirect benefits of reducing pollution, paying attention to the potential of less energyintensive sectors in creating economic development, improving the technology of the manufacturing sector and increasing the quality of public transport system can be considered as effective policies to reduce emissions.