بررسی مولفه‌های پسامدرن در رمان آزاده خانم و نویسنده‌اش (نوشته رضا براهنی )

یکی از شاخص‌ترین رمان‌های فارسی، که بر اساس بوطیقای داستان‌نویسی پسامدرن خلق شده است، رمان آزاده خانم و نویسنده‌اش اثر رضا براهنی است. نویسنده در این رمان با بهره‌گیری از شگردهای پست مدرنیستی هم‌چون عدم انسجام، عدم قطعیّت، نفی زمان، روایت اسکیزوفرنیک، مرگ مولّف، چند صدایی، تناقض، پارودی، جذب خواننده با استفاده از شکل و... اثری تحوّل‌آفرین و تاثیرگذار در عرصه داستان-نویسی ایران نوشته است. هدف براهنی از خلق رمان آزاده خانم و نویسنده‌اش نوشتن داستانی بر اساس عرف‌های شناخته شده ادبی نیست، بلکه نوشتنِ «قصه نوشتن» است که در مقابل خواننده نوشته می‌شود. این رمان اثری ساختارشکن و چند پاره است که بخش‌های متفاوت آن از نظر زمانی، مکانی و روایی فاقد تسلسل خطی و توالی منطقی‌اند. این پاره‌های جدا از هم موجب از بین رفتن وحدت و یکپارچگی رمان و تکه‌تکه شدن آن می‌شود. نویسندگان این مقاله برآن‌اند مولّفه‌های پسامدرن را در رمان آزاده خانم و نویسنده‌اش تحلیل و بررسی کنند.