پایانِ داستان‌ها « پیوستار سکون در رمان فارسی دهه‌ چهل »

ژانر رمان در پیوند با زمان معاصر همواره خلق کننده جهانی نو و رو به آینده است که مفهوم حرکت و نامتنهای بودن را توامان در درون خود نهفته دارد. در چنین چشم اندازی نمی توان رمان را صرفاً به بازتابی از شرایط خاص اجتماعی- تاریخی دورانی مشخص، یا به خدمت ایده و رسالتی خاص تقلیل داد. ژانر رمان و جهان داستانی اش مخلوق رابطه ای پیچیده و درهم تنیده از عناصر گوناگون متباین از جمله: جهان واقعی به مثابه منبع بازنمایی، جهان بازنموده‌ اثر ادبی، مولف و مخاطب در زمان ها و مکان های متفاوت است که می توان از آن ها به مثابه‌ پیوستار رمان نام برد. بر اساس این نگاه، رمان و به صورت خاص پایان بندی آن به مثابه آستانه یا مرزی در رابطه با دیگر عناصر پیوستارِ رمان ترسیم شده است که با توجه به چگونگی بسته شدن آن یعنی: سخن فرجامین داستان یا گفتار راوی و قهرمانان داستان درباره‌ خویش و جهان شان، گرایش آن داستان را در نسبت با حرکت یا سکون و ایستایی اش به صورت خاص، و ژانر رمان به صورت کلی مد نظر قرار گرفته است. این نگاه با تکیه بر مفاهیم ژانر رمان، حماسه، آستانه، پیوستار زمانی-مکانی«کرونوتوپ» از نگاه باختین صورتبندی شده است. بر این اساس در پایان رمان شوهر آهو خانم، حرکت سیدمیران که از خیابان شروع و به گاراژ رسیده بود در بازگشتی ایستا به خانه منتهی می شود؛ در سووشون یوسف به مثابه‌ دیگری زری کشته و حذف می شود؛ و حرکت خالد در رمان همسایه ها از خانه ای محصور آغاز می شود، در خیابان تداوم می یابد و به زندان ختم می شود.

the end of stories continuous of stillness in the persian novel of the 1340s

the genre of the novel in connection and synthesis with contemporary times always creates a new and forward-looking world that contains the concept of movement and infinity. in such a perspective, the novel cannot be reduced to a mere reflection of the specific socio-historical conditions of a specific era, or to the service of a specific idea and mission. on the other hand, the genre of the novel and its story world is a creation of a complex and interwoven relationship of various different elements, such as: the real world as a source of representation, the world of representation of the literary work, the audience, the author, etc. in times and there are different places that can be called as the continuous of the novel. the intersection and entanglement of these elements in different time-space conditions causes its continuous reconstruction and renewal. based on this view, we have considered the novel and especially its ending as a threshold or boundary in relation to other continuous elements, which according to how it is closed, that is: final word or speech of the story or narrator's speech and the heroes of the story about themselves and their world, the type of intersection of that story is determined in relation to its movement or static stillness. this view is based on the concepts of novel, epic, threshold, chronotope and continuum genres from bakhtin's point of view. based on this, at the end of the novel showhar-e ahou khanom , seyedmiran's initial movement leads from the street to the garage and back; in savushun yusuf is killed and eliminated as other zari; and khalid's movement in the novel hamsayeh-ha starts from a closed house, continues on the street and ends in prison..