سمپتوم شناسیِ هرمنوتیک خود در مدرنیسم ادبی

فوکو در واپسین سال‌های حیات خویش، تکنیک‌های خود را به مثابه شکلی بدیل از تکنیک در علوم انسانی مطرح می‌نماید. وی ضمن تبارشناسی تکنیک‌های خود از یونان باستان تا عصر مدرن، هرمنوتیک خود را به مثابه پیشرفته‌ترین و پیچیده‌ترین شکل تکنولوژی‌های خود، معرفی می‌کند. سوژۀ مدرن با اعمال هرمنوتیک خود بر خویش، جریان افکار، مکنونات درونی و مخفی ترین لایه‌های ساحت روانیِ خود را در برابر دیگری بزرگ (امر نمادین)، به مثابه متنی گشوده، در معرض تفسیر و تاویل قرار می‌دهد. اینک سوژه نه صرفا بواسطۀ تکنیک‌های سلطه و استیلا، که با اعمال هرمنوتیک خود، از سوی ساحت کلی اخلاق و فرهنگ عمومی تحت مراقبت و کنترل در می‌آید. از سوی دیگر مدرنیسم ادبی (جریان‌های ادبی و هنری آوانگارد قرن بیستم)، حاوی سویه‌ها و سمپتوم‌هایی‌ست که می‌تواند در نظمِ نشانگانی هرمنوتیک خود قرار گیرد. سمپتوم شناسی ادبیات مدرن حاکی از آن است که سیر تحولی آن از کلاسیسیسم تا نیمه نخست قرن بیستم، روندی از حرکت به سوی درون گرایی، ارجاع به خود، برون ریزیِ خود، تامل در نفس و واکاوی ساحتِ روانی را تا عمیق ترین لایه‌های آن، نشان می‌دهد؛ سمپتوم‌هایی که همگی در نظم نشانگانیِ هرمنوتیک خود قرار می‌گیرد. در مجموع خوانش سمپتوماتیک مدرنیسم ادبی نشان می‌دهد که سمپتوم‌های اساسی هرمنوتیک خود در این قسم از ادبیات قابل تشخیص می‌باشد.

symptomatology of hermeneutics of the self in literary modernism

in the last years of his life, foucault introduced techniques of the self as alternative form of technique in the humanities. by genealogy of techniques of the self from ancient greece to modern times, he introduces hermeneutics of the self as the most advanced and sophisticated form of techniques of the self. by applying hermeneutics of the self to itself, the modern subject exposes and interprets the flow of thoughts, inner secrets, and the most hidden layers of his psychic realm to symbolic order, as an open text. the subject is now controlled not only by the techniques of domination, but also by the general field of public morality and culture through hermeneutics of the self practices. literary modernism, on the other hand (twentieth century avant garde literary and artistic currents), contains aspects and symptoms that show considerable affinity with symptoms of hermeneutics of the self. symptomatology of modern literature from the classicism age to the first half of the twentieth century shows a process of moving towards introversion, self referral, self expression, self reflection, and exploration of the psychological realm to the deepest its layers; symptoms that are all recognizable as hermeneutics of the self symptoms. in general, the symptomatic reading of literary modernism shows that the basic symptoms of hermeneutics of the self are recognizable in this form of literature