نقش گفتمان‌های متاثر از «ملّیت» در برساخت گرایش‌های هنر نوگرای ایرانِ عصر پهلوی (با تاکید بر نهادهای حامی هنر به‌عنوان میانجی)

یکی از مفاهیم تاثیرگذار بر جریانات هنر نوگرا در ایران «ملیت» است. مقاله‌ی حاضر چگونگی این اثرگذاری را بررسی و در این راستا بر نقش «دولت» و «گفتمان‎های فرهنگی سیاسی» به‌عنوان واسطه‌های این تاثیر تاکید می‌کند. فرضیه‌ی مقاله تاثیرپذیری هنر نوگرا از گفتمان‌های سیاسی و حامیان هنری است. و هدف، دستیابی به اشکال مختلف تاثیر مفهوم «ملّیت» و یافتن توضیحی برای «چگونگی اثرگذاری» و شناسایی و تدقیقِ «واسطه‌ها»یی همچون نهادها و گفتمان‌ها در شکل‌دهی به گرایش‌های فرمی و محتوایی هنرمندان و جریان‌های هنرهای تجسمی نوگرای ایران در هر دو دوره‌ی پهلوی اول و دوم است. مقاله با رویکرد مارکسیستی و منطبق با نظریه «وساطتت زیبایی‌شناسی» لوکاچ نوشته شده است. در نتیجه، مفهوم «ملّیت» به عنوان یک دال مرکزی در بسیاری از گفتمان‌های غالب نشان داده شده و انواع گرایش‌های منتج و متاثر از آن در هنر نوگرای ایران تشریح می‌شود.