بررسی ظرفیت تاثیرگذاری برخی قصه های نمادین منظوم دهه‌ی هشتاد بر رشد آموزه‌های دینی کودکان

این مقاله با هدف سنجش تاثیر قصه‌های نمادین منظوم بر رشد آموزه‌های دینی کودکان و نوجوانان، بویژه مفاهیم مربوط به خداشناسی، به بررسی چهار قصۀ منظوم مرتبط با این مفهوم پرداخته‌است. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده‌است. بپس از بیان مفاهیم نظری مرتبط به بررسی توصیفی و تحلیلی داستانها پرداخته شدهاست؛ ررسی نمادها در چهار قصۀ منظوم نشان می‌دهد که همۀ آن‌ها به شکل نمادین می‌خواهند آرامش حاصل از پیوند کودک با خدا را که واقعاً مفهومی انتزاعی و ناشناخته است در قالب نمادها و در سه مرحلۀ جدایی و احساس تنهایی، تلاش برای بازگشت و آرامش حاصل از بازگشت نشان دهند این شیوه و نمادهای بکاررفته ضمن اینکه با نتایج حاصل از تحقیقات شناختی در مورد تصویرپردازی کودکان از خدا تناسب دارد و بالتبع متناسب بامراحل شناختی کودکان است، سبب تقویت روحیۀ جستجو در کودکان هم می‌گردد که امروزه یکی از بحث‌های مهم(تفکر انتقادی) در تربیت کودکان بشمارمی‌آید.