تکنیک‌های طنز کودک در داستان‌های «حذاءالطنبوری و العرندس» کامل‌الکیلانی و «دیو دیگ به سر و نوش جون آقا بزه» فرهاد حسن‌زاده

طنز، شیوه‌ی هنرمندانه‌ی بیان اهداف و مشتمل بر تکنیک‌هایی است که در ادبیات معاصر عربی و فارسی، نمود بارزی داشته و نویسندگان بسیاری برای مقاصد خود از آن استفاده نموده‌اند؛ از جمله طنزپردازان می‌توان کامل‌ الکیلانی و فرهاد حسن‌زاده را نام برد که در داستان‌های کودکانه‌ی خود، از واژگان و ترکیب‌های ساده مبتنی‌بر تکنیک‌های کاربرد زبانی و محتوای زبانی، بهره جسته‌اند؛ بنابراین در این جستار کوشیده‌ایم با بهره‌گیری از تحلیل محتوا، تکنیک‌های طنز کودک حذاءالطنبوری و العرندس از کامل‌ الکیلانی و دیو دیگ‌به‌سر و نوش جون آقابزه از فرهاد حسن‌زاده را با روش تطبیقی مکتب آمریکایی، بررسی کنیم. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که سادگی ‌زبانی و تفاوت‌های لحنی در داستان‌های آن‌ها وجود دارد و کوچک‌سازی، بزرگ‌سازی، طنزگفتار، طنزموقعیت، تشبیه، تکرار، تضاد، ضرب‌المثل و کنایه از تکنیک‌های مشترک طنزپردازی در داستان‌های آن‌ها است و هر یک با تصویرسازی ذهنی، مبالغه، همانندسازی، انتخاب واژگان و ترکیب‌های متداول جامعه، تقابل و تکرار برای برجسته‌سازی، هدف خود را رویکرد تعلیمی، تربیتی و سرگرمی قرار داده‌اند، هر‌چند زبان فرهاد حسن‌زاده در طنز پردازی، ساده‌تر، کودکانه‌تر، عوام‌تر اما زبان کامل‌ الکیلانی در بیان تشبیه و کیفیت‌زبانی، کامل‌تر است.

techniques of humor in the children’s stories “haza al-tanbouri and al-arands” by kamel al-kilani and “the demon with a pot on its head and bon appétit mr. goat” by farhad hassanzadeh

humor is an artistic way of expressing goals and includes techniques that have been prominently used in contemporary arabic and persian literature by many writers. among the satirists, we can mention kamel al-kilani in arabic and farhad hassanzadeh in persian literature, who use simple vocabulary and expression based on language usage techniques and language content in their children’s stories. therefore, the researchers have tried to use content analysis to examine the techniques of humor in the two children’s stories, “haza al-tanbouri and al-arands” by kamel kilani and “the demon with a pot on its head and bon appétit mr. goat” by farhad hassanzadeh, based on the comparative method of the american school. the findings of the research indicate that there is linguistic simplicity and tonal differences in the two stories; however, both writers use common techniques of humor in their stories such as miniaturization, exaggeration, verbal humor, situational humor, simile, repetition, contrast, proverb, and irony. both of them have a didactic and educational aim mixed with entertainment, which they try to attain by the use of mental imagery, exaggeration, choice of words and common expressions in the society. nevertheless, farhad hassanzadeh’s language in humor is simpler and more common and childish, while kilani’s language is more complete in terms of analogies and linguistic qualities.