بررسی دو داستان «ته ته ته چاه» و «سایه­ای که سر نداشت، دم نداشت، تن هم نداشت» سوسن طاقدیس از منظر استعاره‌ی مفهومی جهتی

استعاره‌ی مفهومی نخستین بار از سوی لیکاف و جانسون مطرح شد. سوسن طاقدیس از نویسندگان مطرح معاصر ادبیات کودک و نوجوان است که برای القای بسیاری از مفاهیم در داستان‌های خود از استعاره‌های مفهومی جهتی استفاده کرده است. این مقاله که به روش توصیفی‌تحلیلی نوشته شده است، به‌طور ویژه استعاره‌های مفهومی جهتی را در دو داستان تهِ تهِ ته چاه و سایه‌ای که سر نداشت، دم نداشت، تن هم نداشت بررسی می‌کند. بر این اساس ابتدا استعاره‌های مفهومی دربردارنده‌ی جهت، مشخص و سپس تحلیل شده است. طاقدیس بدین واسطه مفاهیم متقابل خیر و شر را که در اساطیر، فرهنگ و ادبیات عرفانی ایران دیده می‌شود، از طریق استعاره‌ی مفهومی به‌طور غیرمستقیم به مخاطب خود القا می‌کند. وی از روش قطبی‌شدگی استعاره‌های مفهومی در داستان‌هایش استفاده کرده است که می‌توان عنوان «استعاره‌های مفهومی دوگانی» را برای این شیوه پیشنهاد داد.

an analysis of two stories by susan taqdis, “at the deep bottom of the well” and “the shadow which had no head, no tail, and even no body” from the perspective of directional conceptual metaphor

conceptual metaphor as a discourse in cognitive semantic studies was first introduced by lakoff and johnson. the directional conceptual metaphor, among all metaphors of that sort, tends to be the basis of many linguistic phrases. the famous contemporary fiction writer in persian children’s literature, susan taqdis, has employed conceptual metaphors in her works to infuse many of her ideas. in this article, using a descriptive-analytical method, the directional conceptual metaphors will be closely studied in two of taqdis’s stories, “at the deep bottom of the well” and “the shadow which had no head, no tail, and even no body”. the directional conceptual metaphors are first identified and then analyzed. the results show that taqdis uses these metaphors in order to indirectly infuse to the reader the ancient binary opposition of virtue and vice which abound in iranian mythology, culture and mystical literature. through time, this opposition has been implanted in people’s thoughts, transfixed into their culture and reflected in their language, by means of conceptual metaphors. susan taqdis uses the method of polarization of conceptual metaphors in her stories, resulting in what might be called “double conceptual metaphors”.