مقایسه پلیس کارآمد و ناکارآمد از لحاظ شخصیتی در رسته ‌های عملیاتی

زمینه و هدف: موضوع تناسب شغل و شخصیت افراد یکی از اصول مهم و ضروری است که قسمت اعظم موفقیت شاغلان در مسئولیت‌های مختلف ناشی از رعایت این اصل است. هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی‌های شخصیتی افراد کارآمد و ناکارآمد پلیس در پنج رسته عملیاتی است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان پلیس در سال‌های 95 و 96 تشکیل داده‌اند و حجم نمونه 793 نفر تعیین شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه «نئو» استفاده شد که روایی آن توسط گروسی فرشی به‌دست آمد. همچنین برای آزمون پرسش پژوهش از روش آمار استنباطی و آزمون تی استفاده شد. یافته‌ها:‌ یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بین متغیرهای روان رنجوری، برون‌گرایی، موافق بودن و باوجدان بودن در دو گروه پلیس کارآمد و ناکارآمد به‌طور معناداری تفاوت وجود دارد؛ همچنین در رسته آگاهی، در متغیر موافق بودن و در رسته مرزبانی میان متغیر‌های گشودگی، موافق بودن و با وجدان بودن و در رسته انتظامی، در متغیرهای روان‌رنجوری و برون‌گرایی، موافق بودن و با وجدان بودن و در رسته راهور در متغیر وجدان میان دو گروه کارآمد و ناکارآمد تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج: با توجه به یافته‌ها و از آنجا که ویژگی‌های شخصیتی از عوامل موثر برای افزایش کارایی افراد است، بنابراین لازم است ویژگی‌های شخصیتی، در بدو استخدام و در زمان رسته‌بندی افراد به‌عنوان یکی از معیارهای اصلی مد نظر قرار گیرد.