نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و مدیریت محیط امنیتی

زمینه و هدف: سیاست امنیتی انتظامی، بخشی از سیاست امنیتی هر کشوری محسوب می‌شود که در پاسخ به تهدیدها و بهره‌گیری از فرصت‌های برخواسته از محیط امنیتی شکل می‌گیرد. نوع و چگونگی این سیاست ازنظر حدت و شدت به وضعیت تهدیدها، فرصت‌ها و میزان بالفعل بودن و وسعت آن‌ها بستگی دارد. تحولات نظام بین‌الملل و همچنین تحولات پی‌درپی منطقه‌ای باعث شده که مفهوم کنترل و مدیریت محیط امنیتی اهمیت فزاینده‌ای پیدا کنند. برخی از قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای که به مبانی قدرت و فرصت‌های استثنایی فراروی ایران واقف شده‌اند می‌کوشند با ایجاد تغییراتی در محیط امنیتی این کشور، امکان بهره‌برداری را کاهش داده و چالش‌ها و تهدیدهای بیشتری را ایجاد کنند. در این راستا، پژوهش حاضر درصدد است تا ضمن بررسی ویژگی‌های تحولات محیط امنیتی در دو سطح منطقه‌ای و بین‌المللی، ویژگی‌های مدیریت محیط امنیتی از منظر سیاست امنیتی انتظامی را مورد بررسی قرار دهد.روش پژوهش: این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای در پی پاسخ به این پرسش اساسی است که ویژگی‌های اصلی و تحولات محیط پیرامونی اثرگذار بر محیط امنیتی و سیاست‌های امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی ایران کدام‌اند؟یافته‌ها و نتایج: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که امنیت جمهوری اسلامی ایران درگرو این مسئله است که نباید در داخل مرزهای خود محصور شد و باید با توجه به شرایط و الزام‌های جدید، محیط امنیتی تقویت شود تا بتواند واکنش مناسب، منعطف و منطبق بر وضعیت جاری را از خود نشان دهد و به فرصت‌ها و چالش‌های برخاسته از وضع نوین پاسخ داد.