مکان‌یابی بهینه پاسگاه‌های مرزی در نواحی روستایی(مطالعه موردی: شهرستان پاوه)

زمینه و هدف: مرزهای مطمئن، یکی از مولفه‌های مهم تامین امنیت به‌عنوان یکی از دائمی‌ترین و فراگیرترین نیازهای بشری است. باتوجه به قرارگیری بخش عمده‌ای از مناطق روستایی کشور در مناطق مرزی و آسیب‌پذیری این مناطق در برابر بحران‌های احتمالی، لزوم تامین امنیت کافی و آمادگی دفاعی قبل از هرگونه تهدید در این مناطق الزامی است. بنابراین هدف پژوهش حاضر مکان‌یابی بهینه پاسگاه‌های مرزی به‌عنوان نیروی تامین‌کننده امنیت در نواحی روستایی است. روش: روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است. جامعه آماری پژوهش مناطق روستایی شهرستان پاوه در استان کرمانشاه است. در این پژوهش از 9 شاخص شامل (شیب، ارتفاع، کاربری اراضی، تراکم پوشش گیاهی، تراکم جمعیت، فاصله تا نوار مرزی، فاصله تا مراکز امنیتی موجود، فاصله تا راه‌های ارتباطی و فاصله تا مراکز شهری) استفاده شد و در ادامه لایه‌های شاخص‌های موردنظر در قالب مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره «ویکور» در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی پیاده‌سازی شدند.یافته‌ها: پنج پهنه دارای اولویت جهت ایجاد پاسگاه در نواحی روستایی شناسایی شد که پهنه حاشیه مرز از بیشترین اولویت جهت ایجاد پاسگاه‌های مرزی برخوردار است و 9 روستا در سطح شهرستان جهت ایجاد پاسگاه مشخص شدند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر این مسئله است که 5 پهنه با اولویت‌های مختلف برای ایجاد پاسگاه در نواحی روستایی شناسایی شد که پهنه‌های دارای اولویت خیلی کم و کم از مساحت بیشتری برخوردار بودند به‌طوری‌که مجموع آنها 62 درصد مساحت شهرستان را دربرمی‌گرفت و درنهایت پیشنهادهای لازم در راستای مکان‌یابی بهینه پاسگاه های مرزی ارائه شد.