آسیب‌شناسی مهارتی روسای کلانتری در بهره‌گیری از سامانه‌های مرکز فرماندهی و کنترل

زمینه و هدف: بهره‌‌گیری مناسب از سامانه‌های مرکز فرماندهی و کنترل در کلانتری و پاسگاه‌‌های انتظامی می‌‌تواند با ارائه الگوی جرایم، تصمیم‌‌سازی مناسبی را در راستای انجام بهینه ماموریت‌‌های پلیس میسر سازد. بنابراین هدف از این پژوهش، شناسایی آسیب‌های مهارتی روسای کلانتری‌ و پاسگاه‌‌ها در بهره‌‌گیری از سامانه‌های مرکز فرماندهی و کنترل است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر رویکرد، در زمره پژوهش‌های آمیخته است. در بخش کیفی، داده‌ها به‌روش کانونی و با استفاده از فن مصاحبه و در بخش کمی به روش پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌‌آوری شد. از تعداد 16 نفر از خبرگان به روش گلوله برفی و تا اشباع نظری مصاحبه انجام پذیرفت. جامعه آماری در بخش کمی را کارکنان فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران به تعداد 95 نفر تشکیل دادند. داده‌ها در بخش کیفی با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا و در بخش کمی به‌منظور تعیین شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب مقوله‌‌های شناسایی شده، با استفاده از آزمون تی تک نمونه‌ای و زوجی تحلیل شدند.  یافته‌ها: در تحلیل یافته‌های بخش کیفی برای هرکدام از مقوله‌‌ها 9 زیرمقوله و درمجموع 27 زیرمقوله شناسایی شد. یافته‌های بخش کمّی نیز بیانگر این است که در وضعیت موجود، با 2.52 صدم و در سطح معناداری 0.01، میانگین آمادگی مهارتی روسای کلانتری و پاسگاه‌های فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران در بهره‌گیری از سامانه‌های مرکز فرماندهی و کنترل به‌طور معناداری پایین‌تر از حد انتظار است. و در بین ابعاد مهارت، بعد رفتاری با 2.75 ، بعد ساختاری با 2.47 و بعد زمینه‌‌‌ای با 2.35 صدم به طور معناداری پایین‌‌تر از حد مورد انتظار است.  نتایج: با توجه به یافته‌‌های پژوهش می‌‌توان نتیجه گرفت که وضعیت موجود مهارت ساختاری، رفتاری و زمینه‌ای روسای کلانتری و پاسگاه‌های فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران در بهره‌گیری از سامانه‌های مرکز فرماندهی و کنترل مناسب نبوده و تفاوت معناداری با وضعیت مطلوب دارد.

Skills Pathology of Police Chiefs in Using the Command and Control Center Systems

Background and Aim: Proper use of command and control center systems in police stations and police stations can provide a suitable decisionmaking in order to perform police missions optimally by providing a crime model. Therefore, the purpose of this study is to identify the skill injuries of police chiefs and checkpoints in using the command and control center systems. Method: The present study is a mixed research in terms of purpose and approach. In the qualitative part, the data were collected by the focal method using the interview technique and in the quantitative part by the survey method using a questionnaire. Sixteen experts were interviewed by snowball method until theoretical saturation. The statistical population in a small part consisted of 95 employees of the Special Disciplinary Command of East Tehran Province. The data were analyzed in the qualitative part using content analysis technique and in the quantitative part in order to determine the gap between the current and desired status of the identified categories, using onesample and paired ttest. Results: In the analysis of the findings of the qualitative section, 9 subcategories were identified for each category and a total of 27 subcategories were identified. The findings of the quantitative section also indicate that in the current situation, with 2.52 percent and at a significant level of 0.01, the average skill readiness of police chiefs and special police command posts in the east of Tehran province in using the command and control center systems is significantly lower than it is the expected limit. And among the dimensions of skill, the behavioral dimension with 2.75, the structural dimension with 2.47 and the contextual dimension with 2.35 percent are significantly lower than expected. Conclusions: According to the research findings, it can be concluded that the current situation of structural, behavioral and field skills of police chiefs and special police command stations in the east of Tehran province in using the command and control center systems is not appropriate and has a significant difference with the desired situation.