الگوی معماری نگه‌داشت منابع انسانی ناجا

زمینه و هدف: معماری نگه‌داشت منابع انسانی تلاش می‌کند با حفظ سلامت، بهبود رضایت و ارتقاء تمایل کارکنان به ادامه همکاری، سازمان‌ها را در استفاده از ارزشمندترین منبع خود یاری کند. پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی معماری نگه‌داشت منابع انسانی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام‌ شد. روش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی بوده و با رویکرد ترکیبی انجام شد. در بخش کیفی از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش‌های دیمتل و دلفی فازی استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی و کمی کارکنان نیروی انتظامی و و خبرگان سازمانی و دانشگاهی بودند. نمونه آماری در بخش کیفی، به‌صورت هدفمند 22 نفر، در بخشی کمی؛ در روش دیمتل فازی 22 نفر و در روش دلفی فازی 16 نفر از از کارکنان و خبرگان سازمانی و دانشگاهی به‌صورت هدفمند بودند. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی، مصاحبه نیمه‌ساختار یافته و در بخش کمی پرسش‌نامه‌های دیمتل و دلفی فازی بود. از روش تحلیل مضمون برای تحلیل داده‌ها در بخش کیفی و از تکنیک‌های دیمتل و دلفی فازی برای تحلیل داده‌ها در بخش کمی استفاده شد. یافته‌ها: در معماری نگه‌داشت منابع انسانی، یافته‌های بخش کیفی پژوهش نشان داد نگه‌داشت منابع انسانی از دیدگاه کارکنان نیروی انتظامی دارای سه بعد اصلی سلامت کارکنان با مولفه‌های سلامت جسم و سلامت روان، بعد رضایت کارکنان با مولفه‌های رضایت از شغل، رضایت از مدیران و رضایت از سازمان و بعد تمایل کارکنان شامل مولفه‌های تعهد کارکنان، فرصت‌های توسعه، معیشت و تعادل بین کار و زندگی کارکنان است و یافته‌های بخش کمی نشان داد از دیدگاه کارکنان نیروی انتظامی، حفظ سلامت مهم‌ترین بعد و ایجاد فرصت‌ پیشرفت برای کارکنان، تاثیرگذارترین‌ مولفه‌ نگه‌داشت منابع انسانی سازمان است. نتایج: از دیدگاه خبرگان برای معماری نگه‌داشت منابع انسانی و دستیابی به شرایط مطلوب، تغییر در قوانین، خط مشی‌ها، مقررات و رویه‌های سازمانی لازم و ضروری است.

Designing the Architecture Pattern of Human Resources Retention in Police

Background and Aim: Human Resource Retention Architecture strives to help organizations utilize their most valuable resource by maintaining health, improving satisfaction, and enhancing employees’ willingness to continue collaborating. The purpose of this study was to design an architectural model for the human resources retention of the Islamic Republic of Iran Police. Methodology: This research is an applieddevelopmental research with a mixed approach. In the qualitative part the case study method and in the quantitative part the fuzzy Delphi and Delphi methods are used. The statistical population in the qualitative section was law enforcement personnel and in the quantitative section police law enforcement personnel in fuzzy DEMITEL method, organizational and academic experts in fuzzy Delphi method. In the qualitative part, 22 employees were selected purposively and in the quantitative part, 22 employees were purposively employed in the fuzzy DEMATEL method and 16 organizational and academic experts in the fuzzy Delphi method. Data collection tools were semistructured interviews in the qualitative section and Fuzzy Delphi and Delphi questionnaires in the quantitative section. Results: In architecture Findings in the qualitative part of the study indicate that human resource retention from the viewpoint of law enforcement personnel has three main dimensions of employee health with physical and mental health components, employee satisfaction with job satisfaction, manager satisfaction and organization satisfaction. And then, employee willingness includes the components of employee commitment, opportunities for development, livelihood and worklife balance, and quantitative findings showed that from the perspective of law enforcement personnel, maintaining the health of the most important dimension and creating opportunities for employees to be the most effective component of Retention is the organization’s human resources. Results: From the experts’ point of view, it is necessary for the architecture of human resources retention and achieving optimal conditions, changes in laws, policies, regulations and organizational procedures.