تاثیر اقدامات مدیریت انتظامی در پیشگیری وضعی از جرم

زمینه و هدف: پلیس در یک دهه اخیر، رویکرد پیشگیری وضعی از جرم را با روش‌های عقلایی و علمی در کنار سایر انواع پیشگیری از جرم، شامل پیشگیری کیفری و اجتماعی از جرم، دنبال می‌کند. این پژوهش در پی آن است که تاثیر مدیریت انتظامی در پیشگیری وضعی از جرم را مورد شناسایی قرار دهد. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری، شامل کلیه مدیران ستادی و اجرایی پلیس پیشگیری فرماندهی انتظامی تهران بزرگ است. براساس مبانی نظری و مصاحبه با 20 نفر از خبرگان پلیس، مدل اولیه پژوهش طراحی شد. همچنین برای ارزیابی مدل اولیه به‌دست آمده از ابزار پرسش نامه 22سوالی محقق‌ساخته استفاده شد. اعتبار محتوای این پرسش نامه توسط اساتید تایید شد و پایایی پرسش نامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، 926/0 به‌دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری شامل کولموگروف اسمیرنوف، سنجش مطلوبیت شاخص-ها و آزمون تی استفاده شد. یافته ها: شش مولفه به همراه شاخص‌های مربوطه، برای اقدامات مدیریت انتظامی پیشگیری از جرم شناسایی شد که یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد بین وضعیت موجود و مطلوب مدیریت انتظامی پیشگیری وضعی از جرم در فرماندهی انتظامی تهران بزرگ فاصله معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه آزمون کرویت بارتلت در سطح اطمینان‌بخش معنادار است.نتایج: نتایج به‌دست آمده نشان می دهد مجموع اقدام های فرماندهی انتظامی تهران بزرگ در رابطه با پیشگیری وضعی، در وضعیت موجود ضعیف و در وضعیت مطلوب خیلی ضعیف است. براساس بار عاملی محاسبه شده برای مولفه های پیشگیری وضعی، مولفه اقدامات مشارکتی- تعاملی رتبه اول را به خود اختصاص داده است.