مدیریت پیامدهای امنیتی و انتظامی اقامتگاه‌های غیررسمی در مقصد گردشگری

زمینه و هدف: پژوهش حاضر بر مدیریت پیامدهای ‌منفی امنیتی رشد مدیریت‌نشده‌ی اقامتگاه‌های گردشگری غیررسمی در همدان تاکید دارد و بر ‌این پایه شناخت و تحلیل مهمترین رهیافت‌های موجود و تفاوت‌های نگرشی میان مدیران و متخصصان نهادها و سازمان‌های مرتبط با امنیت گردشگری را در کانون هدف قرار می‌دهد.روش: پژوهش به‌لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ فرایند روش‌شناختی از نوع آمیخته (کیفی-کمّی) است. گزاره‌های بدست‌آمده از مطالعه ‌کیفی مبنای طراحی پرسشنامه‌ محقق‌ساخته در مرحله‌ کمّی قرار گرفت. جامعه‌آماری در مرحله‌ کمّی مدیران‌ عالی سازمان‌های ذینفع از امنیت ‌گردشگری در همدان است. با استفاده از جدول‌ مورگان 60 نفر به روش طبقه‌ای انتخاب شدند. داده‌های پرسشنامه با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون‌های کای‌اسکوئر، فریدمن و کروسکال-والیس تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: براساس یافته‌های مرحله کیفی 17 گزاره به عنوان رهیافت‌های مدیریت پیامدهای امنیتی اقامتگاه‌های گردشگری غیررسمی شناسایی شد. ‌یافته‌های بدست آمده از داده‌ها بیانگر آن است که در بیشتر موارد، پاسخگویان میزان اهمیت 17 گزاره استخراج شده را در سطح بالایی تایید می‌کنند، اما در 4 مورد از رهیافت‌ها اختلاف‌نظر معناداری میان شش گروه از افراد نمونه مشاهده می‌شود. نتیجه‌گیری: پنج گزاره نخست به طور غالب بر اهمیت رویکرد «آموزش و اطلاع‌رسانی به ذینفعان‌ گردشگری» تاکید دارند؛ در رتبه‌های میانی بیشتر گزاره‌ها بر رویکرد «تقویت قانون‌گرایی و کنترل ‌و نظارت ‌رسمی» تاکید دارند؛ در رتبه‌های پایانی نیز بیشتر بر مفاهیم «پیشگیری و مقابله با جرم» تاکید می‌شود. نتایج تحلیل‌ مقایسه‌ای دیدگاه شش گروه نیز نشان می‌دهد که به طور خلاصه جامعه‌ هتلداران همدان در مقایسه با 5 گروه دیگر بیشتر از رهیافت‌های سلبی علیه فعالیت اقامتگاه‌های گردشگری غیررسمی حمایت می‌کنند.