طراحی الگوی مدیریت پلیس برای پیش‌بینی بحران‌های ترافیکی و آسیب‌های شهری(موردکاوی ترافیک کلان‌شهر تهران )

زمینه و هدف: پژوهش حاضر درباره آمادگی پلیس در پیشگیری از بحران و آسیب‌های ترافیکی کلان‌شهر تهران با هدف نقش آمادگی‌های پلیس راهور در پیشگیری از بحران و آسیب‌های ترافیک کلان‌شهر تهران در چهار بخش کاهش آسیب‌های چهارگانه «انسانی- فیزیکی»، «انسانی- روانی و اجتماعی»، «محیطی» و «سازمانی – مدیریتی» صورت گرفته است.روش: نوع پژوهش کاربردی و روش اجرا دلفی است. جامعه آماری شامل نخبگان ترافیک به تعداد 40 نفر هستند. برای گردآوری داده‌ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که قبل از اجرا اعتبار آن از طریق اعتبار صوری و پایایی آن از طریق معادله کوکران با ضریب 0.891 مورد ارزیابی مثبت قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها از آزمون فریدمن و برای سنجش نیکویی الگوی پژوهش از رگرسیون چند متغیره استفاده شد.یافته: یافته‌ها نشان می‌دهد که تاثیر دو مولفه آمادگی برای رصد مداوم بحران‌های ترافیکی با ضریب بتای 0.864 و مولفه آمادگی برای اطلاع‌رسانی به موقع بحران‌های ترافیکی با ضریب بتای 0.399 بیش از سایر مولفه‌ها در پیشگیری پلیس از بحران‌ها و آسیب‌های ترافیکی شهر تهران موثر است.نتایج: مهم‌ترین پیشنهادهای پژوهش عبارت‌اند از: 1- ایجاد یک نهاد فراسازمانی راهبر برای کنترل بحران ترافیک شهر تهران، 2- توجه به نظام داده‌پردازی مربوط به الگوهای زمانی و مکانی پیش‌بینی بحران‌های ترافیکی، 3- برگزاری دوره‌های آموزشی پیشگیری از مشکلات بحران‌های ترافیک شهر تهران، 4- آیین‌نامه‌ای از سوی بالاترین مرجع نظام تصمیم‌گیری طراحی تا شرح وظایف هریک از نهاد‌های موثر در امر آموزش مردم و کارکنان هریک از سازمان‌های موثر در بحران‌های ترافیکی مشخص شود.