تدوین مدل علّی رضایت تحصیلی بر اساس خود باوری تحصیلی و خوش بینی تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای فراشناختی و اثربخشی آن بر خود شکوفایی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تدوین مدل علّی رضایت تحصیلی براساس خودباوری تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای فراشناختی و اثربخشی آن بر خودشکوفایی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر همدان انجام شد. این پژوهش در دو مرحله انجام شد. روش پژوهش در مرحله اول توصیفی از نوع همبستگی بود مرحله دوم از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، در مطالعه اول بر اساس جدول مورگان 338 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید و در مطالعه دوم با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش در این تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد رضایت از تحصیل (لنت، 2017)، پرسشنامه خودباوری تحصیلی (آزادی، 1394)، پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی (اسچننموران و همکاران، 2018)، پرسشنامه خودشکوفایی تحصیلی (سیلسون و سالاسی، 2003) و پرسشنامه راهبردهای فراشناختی (کرمی، 1394) بود. در این تحقیق جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. لازم به ذکر است این تحلیل‌ها با کمک نرم‌افزارهای spss و amos نسخه 23 در سطح خطای 0.05 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد خودباوری تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی با راهبردهای فراشناختی و رضایت تحصیلی ارتباط علّی معناداری دارند. همچنین مشخص گردید که ارتباط علی بین راهبردهای فراشناختی و رضایت تحصیلی معنادار است. سرانجام نتایج تایید کننده نقش میانجی راهبردهای فراشناختی در ارتباط بین متغیرهای مذکور بود. همچنین نتایج نشان داد برنامه آموزشی تدوین شده بر اساس رضایت تحصیلی بر میزان خودشکوفایی تحصیلی دانش‌آموزان اثربخش است.

development of a causal model of academic satisfaction based on academic self-confidence and academic optimism mediated by metacognitive strategies and its effectiveness on academic self-actualization of first year high school male students in hamadan

the aim of this study was to investigate the development of a causal model of academic satisfaction based on academic self confidence and academic optimism through the mediation of metacognitive strategies and its effectiveness on academic self actualization of male high school students in hamadan. this research was conducted in two stages. the research method was descriptive correlational in the first stage. the second stage was a quasi experimental research method with a pretest posttest design with a control group. using the available sampling method, in the first study, 338 people were selected as the statistical sample size based on morgan table, and in the second study, 30 people (15 people in the experimental group and 15 people in the control group) were selected as the statistical sample size. ) were chosen. the experimental group received 10 sessions of 90 minutes and the control group did not receive training. research tools in this study include the standard questionnaire of student satisfaction (lent, 2017), the questionnaire of academic self confidence (azadi, 1394), the questionnaire of academic optimism (schennemoran et al., 2018), the questionnaire of academic self actualization (silson and salasi, 2003) and the questionnaire was metacognitive strategies (karami, 2015). in this study, structural equation modeling and analysis of covariance were used to analyze the data. it should be noted that these analyzes were performed with the help of spss and amos software version 23 at the error level of 0.05. findings showed that academic self confidence and academic optimism have a significant causal relationship with metacognitive strategies and academic satisfaction. it was also found that the causal relationship between metacognitive strategies and academic satisfaction is significant. finally, the results confirmed the mediating role of metacognitive strategies in the relationship between these variables. the results also showed that the educational program based on academic satisfaction is effective on students’ academic self actualization.