اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر ادراک بیماری و سرمایه روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر ادراک بیماری و سرمایه روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهرکرد در سال 1398 بوده است. در این پژوهش نیمه آزمایشی از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور 30 نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع دو که در انجمن دیابت شهرکرد پرونده داشتند با رعایت ملاک‌های ورود و خروج پژوهش با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه ادراک بیماری (بردبنت و همکاران، 2006) و سرمایه روان‌شناختی (مک گی، 2011) بود که توسط شرکت‌کنندگان تکمیل شدند سپس گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفت و در نهایت داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری باعث بهبود ادراک بیماری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شده است (p <%5). همچنین نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری باعث افزایش سرمایه روانشناختی و مولفه های آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع شد (p <%5). مداخله گروهی شناختی رفتاری با پروتکل به کار گرفته شده در این مطالعه برای افزایش ادراک بیماری و سرمایه روانشناختی در جمعیت مبتلا به دیابت اثربخش بود و می توان از این روش در کنار درمان های دارویی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهره برد. از جمله محدودیت‌های این پژوهش محدود بودن نمونه مورد بررسی از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است که این تعداد نمی‌تواند معرف خوب و کافی برای جامعه باشد. بنابراین تعمیم دادن نتایج فقط به جامعه موردنظر منطقی و امکان‌پذیر است، و برای سطوح دیگر باید با رعایت احتیاط این کار را انجام دهیم. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های خود گزارش دهی تهیه شده‌اند که ممکن است سوگیری‌های پاسخ‌دهی در آنان وجود داشته باشد

the effectiveness of cognitive behavioral therapy on the perception of disease and psychological capital of patients with type 2 diabetes

the aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive behavioral therapy on the perception of disease and psychological capital of patients with type 2 diabetes in shahrekord in 1398. in this quasi experimental study, pre test post test design and control group were used. for this purpose, 30 people with type 2 diabetes who had a file in the shahrekord diabetes association were selected using purposive sampling using the inclusion and exclusion criteria of the study and randomly assigned to the experimental and control groups (15 people in each group). data collection tools included disease perception questionnaire (bradbent et al., 2006) and psychological capital (mcgee, 2011) which were completed by the participants. then the experimental group underwent 8 sessions of 90 minutes of cognitive behavioral therapy and finally the data using the method analysis of covariance was analyzed. the results showed that cognitive behavioral therapy improved the perception of the disease in patients with type 2 diabetes (p <5%). the results also showed that cognitive behavioral therapy increased psychological capital and its components in patients with type 2 diabetes (p <5%). the cognitive behavioral group intervention with the protocol used in this study was effective in increasing the perception of disease and psychological capital in the population with diabetes and this method can be used along with drug therapies for patients with type 2diabetes. one of the limitations of this study is the limited sample of patients with type 2 diabetes, which can not be a good and sufficient indicator for the community. therefore, generalizing the results only to the target community is logical and possible, and for other levels we must do so with caution. data were prepared using self report questionnaires that may have response biases.