مقایسه حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین مقایسه حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز می باشد که در سال 1398-1399 به مراکز درمانی مراجعه کردند، از این تعداد 80 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه حس انسجام (آرون آنتونووسکی، 1987)، مقیاس نگرانی ایالت پنسیلوانیا (مه یر و همکاران، 1990) و پرسشنامه باورهای خودکارآمدی عمومی (شوآرتزر و جروسلم، 1995) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره و نرم افزار spss22 استفاده شد. یافته ها نشان داد که با توجه به میانگین دو گروه، حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی بین بیماران سرطانی و افراد عادی تفادت معناداری وجود دارد. نتایج نشان می دهد که افراد مبتلا به سرطان دارای خودکارآمدی اجتماعی ضعیف تر و حس انسجام پایین تری نسبت به افراد سالم شهر اهواز هستند و اغلب دچار نگرانی اند. در صورتی که بیماران توانمندی و بالطبع آن موفقیت در کنترل موقعیت های بحرانی بیماری را با حس انسجام و خودکارآمدی و با کاهش نگرانی در خود بیابند، از این طریق موجبات رشد و بهبود خود را فراهم نموده اند.

comparison of sense of coherence, concern and self-efficacy in cancer patients and normal people in ahvaz

the purpose of this study was to determine the sense of coherence, concern and self-efficacy in cancerpatients and normal people in ahvaz in 2019-2020. the statistical population of this study includedall cancer patients and normal people who were referred to health centers. of these, 80 participantswere selected by available sampling method. the research project was causal-comparative. theinstruments used in this study were the sense of coherence questionnaire (aaron antonovsky, 1987),the pennsylvania state scale (maeir et al., 1990) and the general self-efficacy beliefs questionnaire(schweurzer & grosselm, 1995). data analysis was performed by using one-variable and multivariateanalysis of variance analysis. findings showed that there was a significant comparison between senseof coherence, concern and self-efficacy between cancer patients and normal people. the results showedthat people with cancer had poorer social self-efficacy and a lower sense of cohesion than healthypeople in ahvaz while they were often concerned. if they are able to succeed in controlling the criticalsituations of the disease via self-efficiency, coherence and lower levels of anxiety, then, they will findthe means for their growth and improvement.