بررسی روابط درونی مولفه‌های توانمندسازی کارکنان با توسعۀ الگوی ساختاری مقایسه‌ای

یکی از ﻣﺆﺛﺮترین راهکارهای اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻬﺮه وری، ارتقای سطح فعالیت و میزان ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در سازمان ها، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻛﺎرﻛﻨﺎن است. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی عوامل، راهکارها و فعالیت‌های توانمندسازی، در راستای ارتقای جوّ توانمندی با رویکردی سیستم‌نگر بوده است. در این راستا، ارتباطات درونی بین عوامل و فعالیت های توانمندساز، با ارائۀ الگوی توسعه‌یافته ساختاری مقایسه‌ای (ism)موردبررسی قرارگرفته است. جمع‌آوری داده ها از 36 نفر استاد دانشگاهی مجرّب در قالب گروه خبره که در رَسته‌های مختلف اجرایی و مدیریت دانشگاهی فعالیت داشته‌اند، صورت پذیرفته است. داده ها به کمک دو نوع پرسشنامۀ محقق ساخته گردآوری‌شده است که روایی آنها بر اساس روش روایی محتوایی و پایایی شان با آزمون مجدد بررسی ‌شده است. نتایج حاصله از توسعۀ الگوی ساختاری مقایسه ای در قالب اطلاعات کمّی نسبت روابط درونی فعالیت‌های توانمندساز برحسب شاخص‌های ارزیاب و انجام مقایسه ها با نتایج حاصله از الگوهای کیفی و اولیه ism، حاکی از آن است که برای پیاده سازی فرآیندهای هدفمند برای ایجاد جوّ توانمندساز در سازمان های آموزشی پژوهشی و دانشگاهی، بایستی علاوه بر تاکید بر عوامل و فعالیت های تاثیرگذار و بسترساز توانمندسازی، بر عوامل و فعالیت‌های مبتنی بر تقویت فرایندهای آموزشی و شفافیت اهداف، تاکید بیشتری شود.