بررسی رابطه‌ی سبک رهبری تحول‌آفرین مدیران با اثربخشی، انگیزش و رضایت کارکنان

هدف پژوهش حاضر، سنجش سبک رهبری برای سطوح معاونین، مدیران و روسای یکی از شرکت‌های گروه سایپا از دو بعد خود ارزیابی و ارزیابی توسط کارکنان از یک‌سو و بررسی روابط بین ویژگی‌های جمعیت‌‌شناختی کارکنان و سبک و پی‌آمدهای رهبری مدیران از دگرسو بوده است. برای سنجش سبک رهبری، از نظریه‌ی مدل کامل رهبری و به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه mlq بهره گرفته شد. این مطالعه، یک پژوهش کاربردی و در زمره‌ی تحقیقات توصیفی، از نوع مطالعات همبستگی است. برای تجزیه و تحلیل داده?ها از روش?های آماری توصیفی و استنباطی (شامل آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تی مستقل) استفاده شد. نتایج نشان داد که پی‌آمدهای رهبری (انگیزش کارکنان، رضایت کارکنان و اثربخشی رهبری) با سبک رهبری تحول‌آفرین، رابطه‌ای مثبت و معنادار دارد. هم‌چنین شکاف معناداری بین نمرات خودارزیابی و نمرات پیروان به‌دست آمد؛ به‌گونه‌ای که مدیران، معاونین و روسا در خودارزیابی، نمرات بالاتری را به خود داده بودند. هم‌چنین، تفاوت معناداری بین پی‌آمدهای رهبری و وضعیت سبک رهبری تحول‌آفرین در بین سطوح مدیریتی به تایید رسید. بین ویژگی‌های جمعیت‌شناختی پیروان و ادراک‌شان از سبک و پی‌آمدهای رهبری فقط در سطح معاونین رابطه‌ی معنا‌داری دارد.