استفاده از روش هیدرولیکی در براورد حداقل جریان زیست‌محیطی بخشی از رودخانه دو آب صمصمامی

استفاده از آبهای سطحی در سال‌های اخیر به منظور تامین نیازهای متنوع انسان نظیر شرب، کشاورزی و صنعت باعث شده است کارکرد و سلامت این اکوسیستم به خطر بیافتد. برداشت آب از رودخانه تا حدی می‌تواند برای اکوسیستم رودخانه بی ضرر باشد اما، برای بهره‌برداری صحیح از رودخانه‌ها و جلوگیری از برداشت مازاد، باید حد تامین نیازهای محیط زیستی رودخانه تعیین شود. به منظور تعیین مقدار حقابه زیست‌محیطی روش‌های مختلف هیدرولیکی، هیدرولوژیکی و روش‌های جامع وجود دارند. در این تحقیق نیاز زیست محیطی رودخانه دوآب صمصامی (واقع در کوهرنگ، چهارمحال و بختیاری) از روش هیدرولوژیکی تنانت و دو روش هیدرولیکی شیب منحنی و حداکثر انحنا محاسبه شد. نتایج به دست آمده نشان داد جریان پیشنهادی از روش تنانت در نیمه کم آب سال نمی‌تواند پاسخگوی نیاز رودخانه باشد، همچنین روش حداکثر انحنا برآورد بهتری نسبت به روش شیب منحنی دارد. در این تحقیق مقدار دبی 0.94 متر مکعب بر ثانیه برای ماه های تیر تا دی و مقدار 3.82 متر مکعب بر ثانیه برای ماه های بهمن تا خرداد به عنوان حداقل نیاز زیست محیطی رودخانه دوآب صمصمامی پیشنهاد شده است.