تحلیل موقعیت کنشگران و سرمایه اجتماعی ذینفعان در راستای مدیریت مشارکتی سیستم های اجتماعی- اکولوژیک (منطقه مورد مطالعه: روستای حق الخواجه، شهرستان میامی، استان سمنان)

سرمایه اجتماعی تمام الزاماتی را که برای مدیریت مشارکتی ضرورت دارد در خود جای می‌دهد. به همین جهت ارزیابی سرمایه اجتماعی در فعالیت های مدیریت مشارکتی اجتماع محور حائز اهمیت است. همچنین شناخت و آگاهی از کنشگران کلیدی در سطح جوامع محلی در راستای مدیریت مشارکتی اکوسیستم های طبیعی یکی از اقدامات ضروری می باشد. این افراد می توانند به منزلۀ رهبران محلی و قدرت های اجتماعی در سامان دهی مدیریت مشارکتی اکوسیتم های طبیعی به عنوان بازوهای اجرایی باشند. در این تحقیق سعی شده است از طریق روش تحلیل شبکه و شاخص های سطح کلان و خرد شبکه بهره برداران مرتع سامان عرفی حق الخواجه در شهرستان میامی استان سمنان، میزان سرمایه اجتماعی شبکه سنجش و همچنین قدرت های اجتماعی و رهبران محلی موثر در مدیریت مشارکتی مرتع مشخص شوند. نتایج حاکی از آن است که میزان سرمایۀ اجتماعی در بین بهره‌برداران در پیوند اعتماد متوسط و در پیوند مشارکت در حد ضعیف است. پایداری روابط و تعادل شبکه نیز ضعیف و پیوندهای اعتماد و مشارکت در بین افراد در حد مطلوبی نهادینه نشده است. همچنین سرعت پایین گردش پیوند اعتماد و مشارکت و عدم اتحاد در بین بهره‏برداران از دیگر چالش‌های مهم در ساماندهی مدیریت مشارکتی مرتع در این منطقه است. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، کنشگران ghgh و essa  قدرت کلیدی در بین بهره برداران مرتع روستای حق الخواجه شناخته شدند. این افراد به دلیل اقتدار و نفوذ اجتماعی بالا می توانند نقش مهمی در مدیریت مشارکتی مرتع ایفا کنند و  می توان از آن ها به منزلۀ پل های ارتباطی بین نهادهای دولتی و سایر بهره برداران در توسعه پایدار روستایی استفاده کرد.