بررسی ارتباط کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت و نقش تعدیلی فرصت‌های رشد

از دیدگاه نظریه نمایندگی، سازوکارهای کنترلی متعددی برای تضعیف عدم تقارن اطلاعاتی و ریسک اطلاعاتی و همچنین فراهم سازی امکان نظارت بهتر بر فعالیت مدیران، همانند کیفیت گزارشگری مالی و افشاء وجود دارد. مطالعات متعددی، به پردازش برخی از آثار کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و ریسک اطلاعاتی پرداخته اند، مانند کاهش هزینه سرمایه و هزینه بدهی و دستیابی به بازار بدهی و تاثیر بر شرایط آن، برای مثال؛ هزینه کمتر، سررسید بدهی بیشتر و ضمانت‌های پایین‌تر در تامین مالی از بانک. در این مقاله به آزمون تاثیر کیفیت گزارشگری مالی و فرصت‌های رشد بر سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت پرداخته می‌شود. نمونه مورداستفاده دربرگیرنده 134شرکت پذیرفته‌شده دربورس اوراق بهادار تهران است و برای پردازش وآزمون فرضیات از مدل داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج مقاله نشان می‌دهد که کیفیت گزارشگری مالی تاثیری معکوس بر سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت دارد. همچنین فرصت‌های رشد،اثرمنفی کیفیت گزارشگری مالی بر سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت را کاهش می‌دهد. بنابراین، مدل مفهومی طراحی‌شده، تایید می‌شود.