اثر معیارهای نمایندگی بر توان رقابتی شرکت‌

این مقاله، با توجه به نقش تعیین کننده مدیران در موفقیت واحدهای تجاری، به بررسی اثر معیارهای نمایندگی بر توان رقابتی شرکت‌ها در 113 شرکت در یک دوره پنج ساله می پردازد. معیارهای توان رقابتی: 1-یک منهای نسبت بهای تمام شده کالای فروش رفته به فروش 2-یک منهای نسبت دارایی ثابت به مجموع دارایی‌ها 3-نسبت فروش شرکت به فروش صنعت؛ و معیارهای نمایندگی: 1-یک منهای نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام 2-نسبت درآمد فروش به مجموع دارایی‌ها 3-نسبت سود خالص به مجموع دارایی‌ها، می‌باشد که رابطه میان آن‌ها به صورت مجزا و در نه مدل بررسی گردیده‌اند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون چندمتغیره استفاده گردیده است.نتایج نشان می‌دهد که در صورتی که توان رقابتی با معیار یک منهای نسبت بهای تمام شده کالای فروش رفته به فروش محاسبه می‌گردد، توان رقابتی با یک منهای نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و نسبت درآمد فروش به مجموع دارایی دارای رابطه مثبت و معنی دار و با نسبت سود خالص به مجموع دارایی، دارای رابطه خاصی نمی‌باشد. در صورتی که توان رقابتی با معیار یک منهای نسبت دارایی ثابت به مجموع دارایی‌ها محاسبه شود، توان رقابتی با نسبت درآمد فروش به مجموع دارایی، دارای رابطه مثبت و معنی‌دار و با یک منهای نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و سود خالص به مجموع دارایی، دارای رابطه خاصی نمی‌باشد و در صورتی که توان رقابتی با معیار نسبت فروش شرکت به فروش صنعت محاسبه شود، توان رقابتی با نسبت درآمد فروش به مجموع دارایی و یک منهای نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و نسبت سود خالص به مجموع دارایی دارای رابطه مثبت و معنی دار می‌باشد.در مجموع با عنایت به اینکه از میان 9 مدل بررسی شده، در 6 مدل میان توان رقابتی و معیارهای نمایندگی رابطه معنادار وجود دارد، می‌توان نتیجه گیری نمود که معیارهای نمایندگی بر توان رقابتی شرکت‌ها موثر خواهند بود.