حکمت های تعلیمی مشترک در شعر رودکی و سعدی

بررسی و مطالعه نظام مند ویژگی های شعری نویسنده، شاعر و هنرمند از جمله راه های دقیق و علمی است که ما را به دنیای آن‌ها نزدیک می کند. رودکی، پدر شعر کهن فارسی و بزرگ‌ترین شاعر دوره سامانی است. با این که از اشعار بی شمار او کمتر از هزار بیت به ما رسیده اما همین مقدار شعر باقی مانده نشان می‌دهد شعر او گنجینه ای از اندیشه، فکر، پند و حکمت است. شیخ اجل سعدی شیرازی نیز با زبانی بسیار برجسته، سخنان خود را به مضامین حکیمانه می‌آراید. نگارندگان این نوشتار به بررسی اجمالی اندیشه-های حکیمانه مشترک این دو شاعر بزرگ در محورهای ناپایداری دنیا، غنیمت شمردن حال، ناگزیری از مرگ، مکافات عمل و... پرداخته اند. از این رو مبحث اصلی نوشتار حاضر، مضامین حکمی مشترک رودکی و سعدی است که به رغم وجود نمونه های قابل توجه، گویا تاکنون مغفول واقع شده است