فرایند اخلاقی شدن جامعه از نگاه سعدی

سیره و روش بزرگان دین از جمله پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) نشان می‌دهد که علاوه بر تثبیت اندیشه توحیدی، سوق مردم به سمت صفات پسندیده اخلاقی نیز همواره مد نظر آنان بوده است؛ به گونه ای که در باور ایشان، اخلاق به همراه باور توحیدی، دو رکن عمده جامعه ایمانی به حساب می‌آید. اما به نظر می‌رسد پس از آنان، جامعه دینی از مساله اخلاق غافل ماند. به همین دلیل، برخی از تربیت یافتگان تمدن اسلامی با آگاهی از این امر و با عنایت به فرجام ناخوشایند بی توجهی به ارزش‌های اخلاقی، در آثار خویش به تبیین عوامل تاثیرگذار بر رشد اخلاق پرداختند تا شاید بار دیگر، این رکن مغفول مانده جامعه ایمانی احیا شود. در این پژوهش، به بررسی این عوامل تاثیرگذار با تکیه بر آرا و اندیشه های شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی پرداخته می‌شود. از دیدگاه وی، عواملی چون نگرش حداکثری به اخلاقی شدن فرد، تعمیق فرهنگ باید و نباید بر اخلاق، مصلحت اندیشی و منفعت طلبی و اخلاق گویان بی اخلاق، در نابودی ارزش‌های اخلاقی تاثیرگذار است.