بررسی دوام طبیعی گونه چوبی راش ایرانی با استفاده ازمدل meyer veltrup

شناخت دوام طبیعی گونه‌های چوبی امری ضروری می باشد. کشور ایران نیز به لحاظ دارا بودن گونه‌های ارزشمند تجاری از این قائده مستثنی نمی‌باشد. به طور معمول دوام طبیعی چوب در شرایط آزمایشگاهی و میدانی با اندازه‌گیری مقاومت به پوسیدگی آن طبق دستورالعمل‌هایen 113 و en 252 تعیین می‌شود. با این وجود، نتایج حاصل قابل تعمیم به اغلب فرآورده‌های چوبی که در شرایط بدون تماس با خاک هستند نمی‌باشد. meyer veltrup و همکاران در سال (2017) مدل جدیدی به‌منظور تعیین دوام طبیعی با تکیه بر شرایط اقلیمی در محیط آزمایشگاهی را ارائه کردند. در این مدل از دو فاکتور مقاومت ذاتی و قابلیت ترشوندگی استفاده می‌شود. مطالعه حاضر گونه چوبی راش (fagus orientalis) را به عنوان یکی از مهم‌ترین گونه‌های تجاری جنگل‌های هیرکانی انتخاب کرد تا با استفاده از مدل مقاومت دوام طبیعی آن را بررسی کند. نتایج حاصل چوب برون و درون راش را در دسته کم‌دوام و بی‌دوام (dc 4 5) قرار داد. چوب برون راش بعد از 1 و 24 ساعت غوطه‌وری بالاترین میزان جذب آب را نسبت به چوب درون نشان داد. بر اساس شاخص mlf 61.1 درصد از وزن چوب برون راش در مجاورت قارچ پوسیدگی سفید (t. versicolor) کاهش یافت همچنین کمترین مقدار کاهش وزن چوب برون و درون راش در مجاورت قارچ پوسیدگی سفید h. fragiforme ثبت شد. 43.5 درصد از شاخص mlf چوب راش هم در مجاورت میکروارگانیسم‌های خاکزی(tmc) کاهش یافت. بر اساس مدل مقاومت اولین نشانه‌های پوسیدگی پس از 312 و 294 روز مشاهده شد.

investigation of the natural durability of beech wood by meyer veltrup model

assessing the natural durability of wood species is of paramount importance, and iran is no exception due to its rich diversity of valuable commercial timbers. traditionally, wood durability is evaluated in laboratory and field studies by measuring decay resistance according to en 113 and en 252 standards. however, a novel methodology titled resistance model has been proposed by meyer-veltrup et al. to enhance the accuracy of natural durability estimation, applicable to environments without direct soil contact. this model employs two key factors: inherent decay resistance and wetting capacity. fagus orientalis, a prominent commercial species, was selected for this study to investigate its natural durability. the results revealed that f. orientalis heartwood and sapwood are moderately durable and non-durable (dc grades 4-5), respectively. water immersion tests after 1 and 24 hours exhibited the highest values for sapwood, followed by heartwood. the mlf (mass loss) index analysis attributed 61% of sapwood decay to the white fungus (trametes versicolor), while the lowest mlf was caused by both sapwood and heartwood, primarily attributed to hypoxylon fragiforme. terrestrial organisms (tmc) were identified as the primary agents of decay, contributing to 43.5% of the mlf on beech wood. the resistance model indicated that the earliest signs of decay were detected after 312 and 294 days.