چالش‌های گروه 20 در گذار از بحران اقتصاد جهانی 2011-2008

در این مقاله با تمرکز بر تصمیمات نهاد بین‌المللی گروه 20 و اقدامات دولت‌ها برای پشت سر گذاردن بحران مالی جهانی به بررسی شکاف میان «توافقات جمعی» به‌عنوان ابزار دیپلماسی چندجانبه ازیک‌سو و «تداوم سیاست‌های حمایت‌گرایانه ملی و مرکانتیلیستی» به‌عنوان رویکردی واقع‌گرایانه مبتنی‌بر خودیاری و مخالف اقدامات اقتصادی چندجانبه‌گرایانه از سوی دیگر خواهیم پرداخت. در پاسخ به پرسش اصلی این نوشتار که قدرت‌های بزرگ اقتصاد جهانی تاکنون در حل بحران مالی و اقتصادی اخیر چه اقدامات و سیاست‌هایی را دنبال نموده‌اند و چرا این بحران تاکنون به فرجام موفقیت‌آمیز خود منجر نشده است؟ این فرضیه هدایت‌کننده نوشتار است که «هرچند قدرت‌های بزرگ اقتصاد جهانی از طریق تعاملات بین‌دولتی و درون‌سازمانی گروه 20 و سیاست‌های بین‌المللی مالی و تزریق سرمایه‌های لازم اعضا به بازارهای جهانی در حلّ بحران تلاش نموده‌اند، اما به دلیل تداوم برخی سیاست‌های حمایت‌گرایانه و ملی مرکانتیلیستی نتوانسته‌اند به گذار موفقیت‌آمیز از این بحران دست یابند». روش توضیحی ـ تحلیلی و رویکرد نظری نهادگرایی نیولیبرال، چهارچوب تحلیلی پژوهش حاضر را تشکیل می‌دهد. براساس این رویکرد، ضرورت همکاری‌های دسته‌جمعی و اتخاذ دیپلماسی چندجانبه‌گرا الگویی است که در قالب نهاد بین‌المللی گروه 20 به‌کار برده می‌شود و در ادامه با توجه به ضعف یا ناکارآمدی این نهاد جمعیِ عمدتاً دولتی در برابر بحران حاضر به‌دلیل تداوم سیاست‌های مرکانتیلیستی اشاراتی خواهیم داشت.