تکوین دولت به‌مثابه یک سازمان در محیط بین‌المللی؛ نگاهی نو به دولت

از دیرباز بحث راجع‌به ریشه‌های شکل‌گیری و نوع نگاه به دولت با رویکردهای واقع‌گرایانه، تکثرگرایانه، کارکردگرایانه و... در محافل دانشگاهی بحثی متداول بوده است. در این مقاله تلاش بر این است تا به دولت از منظری نو نگریسته شود و ابزار تحلیلی جدیدی را برای پژوهش‌های روابط بین‌المل به‌ویژه آن‌دسته از پژوهش‌های نظری که دولت را متغیر مستقل خود قرار می‌دهند، به‌دست دهد؛ دولت به‌مثابه یک سازمان. بر همین اساس این پرسش پیش می‌آید که با توجه به بحث هم‌تکمیلی سازمان و محیط چه مشخصه‌هایی از یک سازمان را می‌توان برای دولت برشمرد که با زیست این سازمان در محیط اقتدارگریز بین‌المللی متناسب باشد؟ به‌عبارت دیگر، چه مشخصه‌هایی عوامل تکوین دولت به‌مثابه یک سازمان در محیط بین‌المللی هستند؟ در پاسخ، ادعای اصلی مقاله حاضر این است که دولت به‌عنوان سازمانی که در چنین محیطی زیست دارد، این مشخصه‌های هویت‌ساز را دارا می‌باشد: مسیولیت‌پذیری ضمنی دولت‌مردان، تعدد کارشناسان برای بررسی ابعاد گوناگون مسیله، اینرسی سازمانی و رویه‌های بیناذهنی دولت‌مردان در مورد تجارب کلان تاریخی.