ارزیابی شیوه‌های روان‌شناختی آموزش اعتماد به نفس در قصه‌های کودکان ایرانی

خودباوری و اعتماد به نفس بالا از عوامل اساسی سعادت و پیشرفت در زندگی بوده و روان درمانگران برای تقویت آن روش‌های مختلف به ویژه بهره‌گیری از قصه و داستان در دوران کودکی را توصیه می‌کنند. بر همین اساس این پژوهش با هدف شناسایی و ارزیابی شیوه‌های روانشناختی آموزش اعتماد به نفس که در قصه‌های کودکان ایرانی مستتر شده است، صورت گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و روش گردآوری داده‌ها کتابخانه‌ای می‌باشد. در بررسی داده‌ها نیز از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. با توجه به گستردگی زیاد جامعه مورد مطالعه، از طریق نمونه‌گیری هدفمند تعداد 141 قصه ایرانی مربوط به گروه‌های سنی «ب» و «ج» که حدود سنی 7 تا 11 سال را شامل می‌شود به عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب گردید. در هنگام مطالعه با ترسیم ماتریسی که توسط محقق ساخته شد و در بردارنده شیوه‌های اصلی تقویت اعتماد به نفس بود، قصه‌های انتخابی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در کار تحلیل نیز از رویکرد تفسیری میلز و هابرمن که یکی از معیارهای اساسی در تحلیل محتوای داده‌ها محسوب می‌شود استفاده شد. در عین حال برای تعیین رابطه بین متغیرها از آزمون آماری کای اسکوئر استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که در قصه‌های ایرانی از شیوه‌های روان‌شناختی متفاوتی در جهت تقویت اعتماد به نفس کودکان استفاده شده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تقویت مثبت‌اندیشی، تقویت عزت نفس، پرورش حس همذات پنداری، پرورش خلاقیت، کمک به خودشناسی و خویشتن‌‌پذیری، کاهش احساس حقارت و تعدیل در خود بزرگ بینی اشاره کرد

Evaluating the Psychological Methods of Teaching Self-confidence in Stories of Iranian Children's Stories

Selfconfidence and high selfreliance are among the main factors of prosperity and growth in life, and psychotherapist suggest different methods to reinforce them using the stories in childhood. Therefore, this research aimed at recognizing and evaluating the psychological methods of teaching selfconfidence that are concealed in Iranian stories. The research is descriptive and librarybased. To analyze the data, contentanalysis was conducted. Considering the large population of the study, using purposeful sling, 141 Iranian stories for B and C age groups that involve 711 years old children, were selected as study sles. To evaluate the selected stories, a researchermade Matrix, which included the main methods of developing selfconfidence, was used. Also, Milles and Huberman’s interpretive approach, which is one of the main scales of content analysis, was employed. At the same time, in order to determine the relation between the variables, Kay Skoer’s statistical test was used. The results show that different psychological methods are used in Iranian stories in order to develop selfconfidence in children, among which we can refer to reinforcing positive thinking, selfsteem, nourishing sympathy, nourishing creativity, helping selfidentification and selfacceptance, reducing of humility sensation, and adjusting megalomania