ارتباط بین کمال‌گرایی و اضطراب اجتماعی با توجه به نقش واسطه ای عزت نفس در میان دانش‌آموزان پایه سوم دبیرستان های شهر شیراز

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین کمال‌گرایی و اضطراب اجتماعی با توجه به نقش واسطه ای عزت‌نفس در میان نوجوانان پایه سوم دبیرستان بود. بدین منظور از بین دانش‌آموزان دختر و پسر پایه سوم دبیرستان در نواحی چهارگانه آموزش‌وپرورش شیراز در سال تحصیلی91-90 نمونه ای به تعداد 222 نفر (115 دختر و 107 پسر) به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس های اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، عزت نفس روزنبرگ (1965) و مقیاس چندبعدی کمال‌گرایی هویت و فلت (1991)، مورد آزمون قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان و از روش بار اُن و کنی (1986)، ارزیابی شدند. نتایج یافته ها حاکی از آن بود که کمال‌گرایی جامعه مدار پیش بینی کننده مثبت و معنی‌دار اضطراب اجتماعی می باشد. کمال‌گرایی جامعه مدار پیش بینی کننده منفی و کمال‌گرایی خودمدار پیش بینی کننده مثبت عزت نفس می باشد و عزت نفس نقش واسطه ای در ارتباط کمال‌گرایی جامعه مدار و اضطراب اجتماعی ایفا می کند.