بررسی اثربخشی بازی‌درمانی عروسکی بر خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز پایه پنجم آذرشهر

هدف کلی این تحقیق، تعیین اثربخشی بازی‌درمانی عروسکی بر خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز پایه پنجم مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دیرآموز دختر پایه پنجم ابتدایی شهر آذرشهر در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل داده بودند. در فرآیند نمونه‌گیری، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد؛ به طوری که از بین دانش‌آموزان دختر دیرآموز پایه پنجم شهر آذرشهر 30 نفر انتخاب شده و به شکل جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار داده شدند. برای گردآوری داده‌ها، از ابزارهای مقیاس خودپنداره پیرز هریس، پرسشنامه خودادراکی هارتر، مقیاس بلوغ اجتماعی واینلند استفاده شد. طرح کلی تحقیق بر اساس طرح نیمه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود؛ به طوری که گروه آزمایش، برنامه بازی‌درمانی عروسکی را طی  9 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت داشته و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیره نشان داد که خودپنداره دانش‌آموزان دیرآموز گروه مداخله بازی‌درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بود. همچنین بر اساس نتایج آماری، مداخله بازی‌درمانی عروسکی توانسته بود میزان ادراک شایستگی دانش‌آموزان دیرآموز را در گروه آزمایش بهبود بخشد. به علاوه، نتایج نشان داد که رشد اجتماعی گروه آزمایش نیز بعد از مداخله بازی‌ درمانی عروسکی بیشتر از گروه گواه بوده است. بر اساس یافته‌ها، چنین استنباط می‌شود که می‌توان از برنامه بازی‌درمانی عروسکی برای بهبود وضعیت خودپنداره، ادراک شایستگی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان دیرآموز مقطع ابتدایی در کنار دیگر مداخله‌های آموزشی و درمانی استفاده کرد (p<0/05).

the effects of puppet play therapy on self-concept, precieved competence and social development of delayed elementary school students

this research intended to examine the effectiveness of puppet play therapy on self-concept, perceived competence, and social maturity of slow learners at the primary school level. the study population consisted of all female slow learners in the fifth grade in azar-shahr during the academic year of 1399.1400. based on the purposive sampling method, 30 participants from among female slow learners in the fifth grade in azar-shahr were selected and randomly assigned to the experimental group (n=15) and the control group (n=15). to collect the data, three instruments were employed, piers-harris children’s self-concept scale, harter’s self-perception profile for children and vineland social maturity scales. this quasi-experimental study used a pretest-posttest control group design. while the experimental group received nine 90-minute sessions of puppet play therapy, the control group received no treatment. results based on one-way ancova displayed that the slow learners in the experimental groups made more gains in terms of self-concept, perceived competence, and social maturity as compared with their counterparts in the control group (p<0.5). it can be concluded that puppet play therapy along with other therapeutic programs can be employed to enhance self-concept, perceived competence, and social maturity of slow learners at the primary school level. (p<0/05)